3 saniye, 15 saniye, 25 saniye... Zaman o anda o kadar farklı bir kavram haline geliyor ki, saniyeler bir anda hayatınızı degiştiriyor.Dünyanın neresinde yaşanırsa yaşasın içinde aynı duyguyu barındıran dogal afet depremin duygusal karşılığı bir anlamda çaresizlik oluyor. Savaş dönemlerinde adı savaş olan mücadelenin içinde bile bu kadar can kaybının olmadığı bir yerde ortalama 15 saniye içinde 17 bin insan hayatını kaybedebiliyor.

Olaya başka bir açıdan bakarsak: Japonya gibi bir ülke 7,2 şiddetinde bir depremi can kaybı olmadan atlatabiliyor.

Gerekli tedbirleri almayıp insanların hayatlarını ansızın elinden alan, bir ömür çalışıp aldıkları evleri kendine mezar yapan yapılaşma anlayışı kaderle açıklanabilir mi, bu açıklamayı kaderin sahibi kabul eder mi bilmiyorum ama her deprem mahallinde gördüğümüz yan yana duran iki binanın analizini yaparsak: Yan yana duran iki binadan biri ayakta, diğeri kağıt gibi katlanmış bina diye birşey yok ortada.

1903 yılından bu yana ülkemizde ortalama 63 bin insanımızı depremlerde kaybettik. Bir daha bu acı olayların yaşanmaması adına: En son Van-Erciş'de yaşanılan depremde hayatlarını kaybeden kardeşlerimize Allah'tan rahmet, acılı ailelerıne başsağlığı ve sabır, yaralı olanlara da acil şifalar dilerim.

Kıymet Ocak

Sevgili Kıymet ;

o kadar güzel anlatmışsın ki bana anlatacak fazla bir şey kalmamış.

Ölenlere rahmet, kalanlara Allah'tan sabır ve metanet dilerim. çok şükür ki devletimiz ve milletimiz bu gibi durumlarda hep var ve var olacaktır.

İnşallah artık böyle yazılar yazmayız. Cennet vatanımızda güzel günler yaşamak dilegiyle.

sevgilerimle.

Orhan Çınar'la Paylaşım / Haber 7
orhancinar01@gmail.com