Dinlerken, on yıl kadar önce büyük tartışma yaratan Avrupa Birliği Anayasasını hatırladım.

Avrupa kapıldığı ırkçılık ve islamofobi belası nedeniyle, ‘insan onuru’ temelli  anayasanın üstünde yükseleceği bir düşünsel zemini zenginleştirip koruyamadı.

İlk maddesi insan onurunun korunması olan AB Anayasası rafa kalktı. Birlik şimdi bütünleşmeyi değil, her üyenin giderek kendi başının çaresine bakmaya gayreti gösterdiği bir topluluğa dönüştü.

Ama Türkiye şimdi ‘insan onuru’ temelli bir yeni manifestoyla yeni bir sözleşmeyle 12 yıl önce çıkılan yolda 2023 yıllarının, Yeni Türkiye’sine doğru yol alıyor.

Barış ve onur..

Demokrasi ve onur.

Refah ve onur.

Eşitlik ve onur.

Siyasi mücadeleler tarihine bakın..

Bütün yolun onura, insan onuruna çıktığını ve insan onurunun değer bulmadığı hiçbir siyasi mücadelenin başarıya ulaşmadığını görürsünüz.

Türkiye Osmanlı İmparatorluğunun dağılmasından sonra onur kırılmalarıyla karşı karşıya kaldı.

İşgal ve Sevr sendromunu yaşadı..

Hasta ülke, hasta Türkiye, söylemleri oryantalizmin, doğu söz konusu olduğunda, en önemli söylemi oldu.

Onuru 200 yüzyıl boyunca her defasında kırılan bu ülke, kendine güven duygusunu kaybetti.

Onur kırılması ve güven kaybı derindi gerçekten..

yazının devamı için tıklayınız