Kurumlar kolay vücut bulmuyor.

Bir idarî birimin kurulması, gelişerek müesseseleşmesi, topluma mal olarak markalaşması onlarca yıl sürer.

Bazı kurumlar da vardır ki başlı başına bir tarihtir.

Binlerce yıllık devlet geleneğine sahip Türkiye’de bu tür kurumların sayısı aslında hiç de fazla değildir.

Bu yıl kuruluşunun 150’nci yılını kutlayan İETT de başlı başına bir tarihtir.

1871 yılında kurulan, dünyanın en önemli ve en büyük şehirlerinden biri olan İstanbul’a aralıksız bir buçuk asır hizmet veren emektar bir kurumdur İETT.

Önceleri ulaşımın yanı sıra havagazı ve elektrik hizmetleri de sunmuş olsa da adı ulaşımla, özellikle de otobüslerle özdeşleşti İETT’nin.

Tünel ve nostaljik tramvay haricinde ana işi kalemini yine otobüslü toplu taşım oluşturdu.

1990’da İstanbul’u ziyaret edişimde Eminönü Meydanı’ndaki sıra sıra belediye otobüsleri özellikle dikkatimi çekmişti.

Aslında her biri çoktan hurdaya ayrılması gereken eski püskü otobüsleri ne bakımsızlıktan tel tel dökülen o günün İstanbul’una, ne de o koca şehrin en bakımsız ve karışık yeri olan Eminönü Meydanı’na yakıştırabilmiştim.

Anlayacağınız, İETT’nin otobüsleri hem o günün İstanbul’undan hem de Eminönü Meydanı’ndan daha bakımsızdı.

İstanbul’da birçok şeyin talihinin dönmesi gibi İETT’nin de talihi Tayyip Erdoğan’ın Büyükşehir Belediye Başkanı olmasıyla döndü.

Eski Doğu Bloku’nun kendisinden de eski otobüslerine mahkûm edilmiş İETT, muhtemelen tarihinde ilk defa çok kaliteli otobüslerden oluşan filolarla tanıştı.

İstanbul halkı ilk defa gerçek anlamda çevreci, sessiz ve engelli dostu otobüslerle yine o dönemde tanıştı.

İstanbul’da elektronik bilet devrimi de yine o dönemde gerçekleşti.

Uzun yıllar zarar eden İETT, malî açıdan başabaş noktasına da yine o dönemde geldi.

Tayyip Erdoğan döneminde gerçekleştirilen kurumsal reformlar ve yeniden yapılanma çalışmaları 2019 yılına kadar devam ettirildi.

İstanbul halkı, 1994-2019 yılları arasında İETT’den gerçekten çok memnun kaldı.

Çünkü neredeyse hiçbir otobüs yolda kalmadı.

Çünkü halkın otobüs ittiği vaka 25 yıl boyunca neredeyse hiç yaşanmadı.

Çünkü yol boylarında arıza yapmış otobüslere neredeyse hiç rastlanmadı.

Çünkü sefer sırasında neredeyse hiçbir otobüs bakımsızlıktan yanıp kül olmadı.

İstanbul halkı, 1994-2019 yılları arasında İETT’den çok memnun kaldı.

Çünkü o günlerin İETT’sinde herkes kendini işine adamıştı.

Çünkü o günlerin İETT’sinde herkes İstanbul’a hizmet etmenin gururunu yaşardı.

Çünkü o günlerin İETT’sinde gerçek anlamda bir tasarruf bilinci vardı.

Çünkü o günlerin İETT’sinde ayrımcılık yoktu.

Peki, bugünün İETT’sinde ne var:

İki yılda değiştirilen üç genel müdür.

Şehrin her tarafında arızalanmış onlarca otobüs.

Medyanın diline düşmüş ihaleler.

İşinden memnun olmayan, moralsiz ve motivasyonsuz çalışanlar.

Otobüs iten vatandaşlar.

İşine yaya gitmek mecburiyetinde bırakılan binlerce insan.

150 yıllık emektar İETT bu beceriksizliğe ve bu ihmalkârlığa lâyık değil.

Türkiye’yi sırtında taşıyan İstanbul ve fedakâr İstanbullular ise hiç lâyık değil.

Kalın sağlıcakla.