Beşiktaş’ın hocası eksikken, takımı eksikken, golcüsü eksikken lige galibiyetle girmesi, kelimenin tam anlamıyla süper bir başlangıç... Fenerbahçe’nin akan oyunda neredeyse pozisyonu yok. İki golden biri frikikten, diğeri penaltıdan... Trabzonspor ilk defa bir büyük maçı pozisyona girmeden bitirdiğini gördüm. Kâbus gibi...

 

GALATASARAY: Şampiyonluğun en temel adayı

Galatasaray için maç yorumunda da yazdım. Müthiş bir “Bağışıklık sistemi” var. Transfer yapsın ya da yapmasınlar, şampiyonluğun en temel adaylarından biri...En önemlisi, ilk hafta gösterdi; ligin en hızlı oynayan, en hızlı hücum eden takımı...

 

Önde basmaya, her yerde basmaya çalışıyorlar ve genellikle başarıyorlar.

Sağ kanatta Omar iyi, Luyindama’nın gelişi, Marcao’yu tamamlar. Üstelik Donk hazır kuvvet bekliyor.

Kanatlarda Feghouli ve Emre Kılınç etkili, çabuk...

Taylan çok haraketli, hem rakibi bozuyor, hem oyunu kuruyor.

Falcao-Diagne ikilisi, “35-40 yazar” dersem çok mu iddialı olur acaba?

Üç oyuncu birden değişiyor; girenler Donk, Babel, Ömer Bayram... Yani kulübe sağlam...

FENERBAHÇE: Çok yavaş

Hangi oyuncuyu alırsan al, ne kadar kaliteli kadro kurarsan kur, bu kadar yavaş oynarsan, işi, maçı ve sonucu sıkıntıya sokman kaçınılmaz...

Bu kadar gereksiz, yararsız, mesafe kat etmeyen yan pas yaparsan, her atakta karşında 8 kişilik bir duvar bulursun.

Fenerbahçe rakibi bozan değil, oyunu kuran bir takım... Gustavo ile Tolga niye bu kadar savunmanın içine gömülerek oynarlar?

Fenerbahçe rakipten korkmaz, Fenerbahçe’den korkulur...Üstelik bu kadar defansif önleme rağmen, rakibe bu kadar pozisyon niye verilir?

Fenerbahçe’nin akan oyunda neredeyse pozisyonu yok. Rize karşısında iki golden biri frikikten, diğer ipenaltıdan...

Futbol ciddi oyun, fanteziye yer yok. İyi bir golcü gelene kadar merkez santrfor Thiam oynar.

Yazacak çok şey var ama son söz: Günümüzün futbolunda bu kadar bıktıran pas oyunundan hayır gelseydi, yıldızlar karması ve pas oyunun kralı Barcelona, son yıllarda böyle perişan olmazdı.

TRABZONSPOR: Kâbus gibi

Trabzonspor’u kurulduğu günden beri izlerim. Hayal kırıklıklarıyla kapanan sezonlar dahil, ilk defa bir büyük maçı pozisyona girmeden bitirdiğini gördüm. Kabus gibi...