Kim demiş bizim memleketimiz AB’ye giremez diye? Aynı anda yayınladık Michael Jackson’un cenaze merasimini diğer ülkelerle maşallah.
  
Ne eksiğimiz vardı diğer ülkelerden? Olanı biteni pür dikkat saniye saniye izledik memleket olarak. Veda gecesi düzenleyenlerden tutun da dua gecesi yapanlara kadar türlü türlü vefa örneklemeleri sergiledik. 

"Müslüman oldu" diyenler "Yok hayır olmadı" diyenler, "Suikaste kurban gitti" diyenler "Yok, gitmedi" diyenler, "Çok erken hayata veda etti" diyenler, demeyenler ne var ne yoksa akla gelen hepsini yazılı ve görsel basında okuduk. Elbette ki dünyaya mal olmuş bir isimdi ve seveni çoktu. Lakin bizimkilere ne oluyor bu kadar anlamıyorum. Kendi değerlerimizi baş tacı ediyor muyuz diye sorasım geldi kendime. 

Belki bir çoğunuz çok kızacak bana. Hatta "Yazıklar olsun" diyenleriniz de olacak ama "pilavdan dönenin kaşığı kırılsın" mantığında yine hislerimi sereceğim sere serpe. Tabii ki dünyaya ayak uyduralım gerisinde kalmayalım. Evrensel yaklaşımlar içerisinde olalım ama evvela kendi değerlerimizi afilli karşılamalara vedalara yakıştıralım. Ya da en azından eşit değerler verelim. Ne kıymetli, değerli insanlarımız var da hayata vedalarını küçücük bir makale eşliğinde gazeteden okuyoruz. 

Burada bir dengesizlik mi var yoksa idrak eksikliğimi söz konusu inanın bilemiyorum. Benim bu konuda sizlerden en ufak bir farkım yok. Michael Jackson'ın ölümünü duyduğumda içimdeki insani ve nefsi duygu bana da "Aa yazık" dedirtti ama elbette ki TAKTİR-İ İLAHİ.

Kimin ne zaman bu hayattan göç edeceğini bizler bilemeyiz ve ardından ah çok erken gitti ya da keşke şöyle olsaydı dememiz de çok yanlış. Bir şekilde, bir sebepten yorumlar yapıyoruz ki aslında yapmamamız gerekiyor. Ben kendi adıma nefsi duygularım için ALLAH affetsin diyorum. 

Gelelim benim asıl mevzuma.

Milli duygularımın kabardığı ve kendime kızdığım olaya değinmek istiyorum. Bir Dev'i kaybettik ya da dünya bir DEV'ini kaybetti. Anlıyorum başımız sağ olsun ve ALLAH menzilini hayretsin. Ama peki ya bizim DEV'lerimiz onlar neden bu görkemli vedanın binde biriyle bile uğurlanmadılar. Fanatiklik ya da faşistlikten çok uzak bir hissiyatla paylaşıyorum düşüncelerimi. Yani biz bize sohbet ediyoruz bir anlamda diyelim. 

Bir sabah uyandığımda elime aldığım gazetemde okuduğum bir ölüm haberi beni derinden yaralamıştı. Koskoca gazetenin o kadar küçük bir bölümünde yer verilmişti ki ve hatta magazinsel bir haberin hemen duvar dibine yerleştirilmişti bu kıymetli yüreğin vefat haberi. Kendi kendime vay halimize demiştim. 

O değerli Ustad SUAT SAYIN'dı ve buna benzer örnekleri gazetelerin sayfalarında çok görmüştüm daha evvelinde. Gerçek değerlerinin ederi verilmediği için her seferinde çok ağrıma gitmişti bu vefat haberlerinin küçük ebatlı makalelere taşınması.

Tabii ki dünya ağlıyor Michael Jackson için amma velakin bu kadar da trajikleştirmenin manası var mıydı bilemiyorum. Her gün birçok değerli ismimiz koparken hayat dalından ve çoğundan haberimiz olmazken TBMM konuşmasını yayınlar gibi her kanalda aynı görüntülerin olması biraz ilginç miydi acaba? Neyse dünyaya ayak uydurduk ve biz de onlardan eksik kalmadık en azından. 

Şimdi büyük ustadı anmak istiyorum müsadenizle. O güzel eserlerinden birinin sözlerini sizlerle paylaşarak..

 Bana eşlik ederseniz sevinirim.. O da olsun BU da.. En azından EŞİTLİK İSTİYORUM vefa adına.

Suat Sayın - Sevemez Kimse Seni 
 
Sevemez kimse seni, benim sevdiğim kadar
Sevgilim sen olmasan bu dünya neye yarar?
Her ân seni düşünür, her ân seni yaşarım
Seni sevmekten değil, kaybetmekten korkarım

Birgün beni unutup başkalarına bakma
Birazcık sevgin varsa beni yalnız bırakma
Her ân seni düşünür, her ân seni yaşarım
Seni sevmekten değil, kaybetmekten korkarım


Serdem COŞKUN / Ogünhaber
serdemcoskun@ogunhaber.com