11 Eylül 2001 - San Francisco

Hayırdır inşallah! Kim olabilir ki bu saatte ısrarla çaldırıyor telefonumu?  Yoksa kötü bir şey mi oldu?

San Francisco ile İstanbul arasında tam 10 saat fark var... Burada sabahın 06.00'sı, İstanbul'da (aynı gün) öğlen 4 oluyor. New York'ta ise sabah 09.00...

İlk olarak saat ilişmişti gözüme “alo” derken... Annem, endişeli bir sesle, “evladım iyi misiniz?” diye soruyordu...

“Evet, iyiyiz...” dedim ve “ne oldu ki?” diye ekledim. “Televizyonu açın” dedi...

Her kanalda aynı görüntüler vardı... Uyku sersemi gözlerimi ovuşturup daha net bakmaya çalıştım ekrana... Kalktım, televizyona yaklaşırken... Bir uçak, koca bir binanın içine saplandı!...

***

20 Ağustos 2001 ...

San Jose'ye yakın bir yerlerde bulunan camide cumayı kılan cemaat, hoş sohbet ilerliyordu... Başlarında sarıkları ve bembeyaz giyimleri ile, mahalleliye selam vere vere evlerine gidiyorlardı. Nereden mi biliyorum ?

Adağım için yolum düşmüştü oraya... Kurbanımı kestirip, dua okutmuştum... Kulakları çınlasın, benim feyzi bol kardeşim Gülşen’im... Şimdi nasıl acaba?

Güzel kardeşimin kapısını çalarken, gördüğüm bu güzel manzarayı nasıl unuturdum? Başı kapalı hanımların, açıklarla göğüslerini gere gere işe güce gittikleri, alışveriş ettikleri yerlerdi oralar...

Rahmetli Erbakan'ın iktidara geldiği günün ertesinde Taksimde, çıkan kargaşayı hatırlamıştım. Başı açık ve kapalı iki topluluk birbirlerine girmişlerdi... Of ki ne off!

Camiden güzel bir koku eşliğinde çıkan beyler, sokakları aydınlatmıştı sanki..

***

11 Eylül 2001

İkinci uçağın, ikinci binaya bıçak gibi saplanışını izlerken, donakalmıştım. Ve o anda mahallelinin ard arda yinelediği ve çığlıkla yükselen şu sözlerini, net olarak duyduğumu hatırlıyorum: Oh my God!... Oh my God!...

Aman Allah'ım sesleri ortalığı kaplamış, New York'ta yaşanan bu trajedi bir anda tüm dünyayı sarmıştı. Çivilendik kaldık... Dünya olarak, olanı biteni televizyondan izlerken, dimalarımız durdu, nefeslerimiz kesildi. Bu ve bundan sonraki yaşananları, adım adım ekranlardan hepimiz biliyoruz zaten...

Yazıldı, çizildi... En tesirli cümleler söylendi... “11 Eylül'de bir tek Yahudi bile ölmedi”den tutun, “Amerika kendi yaptırdı”dan, “düşman Müslümalar”a kadar binlerce, asıllı asılsız, sonuç ya da sebep üretildi...

'Öncesi ve sonrası' örnekleri verecek ya da kime ve neye en çok zararı dokundu diye soracak olursak... O yıllarda, orada yaşayan biri olarak izlenimlerimi sizlerle paylaşmak istiyorum.

Elbette, yaşamını yitiren masum insanlar ve ailelerinin trajedisiydi en can yakan... Ama, sonrasında canı yananlar din kardeşlerim oldu.

Boynumda Arapça ALLAH yazılı kolyem ile daha önce de dolaştığım alışveriş merkezlerinde potansiyel terörist olarak algılandığım o bakışları nasıl unutabilirim?

Ana dili İngilizce olmayan her kişiye, nereli ve hangi dine mensup olduklarını soranların sayısı sayısız olmuştu bir anda...

Müslüman ailelerin çocuklarının, sosyal aile birlikleri tarafından gözlem altına alındıklarını sonra sonra anladık hatta...

11 Eylül saldırısının birkaç gün sonrası, teröristlerden birinin sevgilisinin Türk olduğu haberleri yayılmaya başlayınca, güya bir Amerikalı muhabir, İstanbul sokaklarında araştırma yapıyorken bağlandı ana habere... İnanılır gibi değildi... Üsküdar’a gider iken şarkısı fonda... Fesli ve karaçarşaflı insanlar yolda yürüyor... 20 bilemedin 30 saniyelik bir görüntüydü ama benim hafızamda bir ömür kalacak...

Bir başka muhabirin, Muhammed Ali Clay'e bu olanlar hakkında hislerini sorarken, şu sorusu dikkatimi çekmişti...

>Sayın Muhammed Ali; onca masum insan öldü... Kendinizi nasıl hissediyorsunuz bir Müslüman olarak?

>Hitler ve ordusu onca masumu öldürdüğünden bu yana siz Hristiyanlar nasıl hissediyorsunuz kendinizi?

Verdiğim örneklere, içimden gelen insani tepkilerim yok mu? Elbette var, olmaz mı? Allah vatanımıza zeval vermesin...

Ben huzurlu nefes alıp, şükretmek isteyenlerdenim... Elimi kolumu sallaya sallaya dünyanın her yerinde dolanabilmeyi arzu edenlerdenim... Müslüman olmanın sırrının ' kendine yapılmasını istemediğin hiç bir şey başkasına yapma ' olduğunu bilenlerdenim...

“Nereden nereye bağladın Serdem?” diyeceksiniz belki ama... Anlayanlar hak verecektir.

Kısaca...

Bayrağımız inmesin... Ezan sesimiz dinmesin...

(Amin)

Serdem Coşkun - Haber 7
serdemcoskun@gmail.com