Yılbaşı gelmiş neyime?

Başım kapalı yazacak olsam modernlik karşıtı diyecekler... Açık yazıyorum, bu defa da “senin ne haddine” gibilerinden eleştirilere maruz kalıyorum. Yok mu bunun orta yolu?

Topluma mal olmuş liderlik vasıfları ile donatılmış birçok insandan daha cesaretli yazdığım kanısındayım. Neden mi? İçimden öyle geliyor çünkü... Ve yarın da aynı şeyler gelecek içimden. Değişmeyecek!.. Ben kot pantolon giysem de giymesem de!...

Biz kimleri basmadık ki memleket olarak bağrımıza ve kimlerin ayıplarını örtmedik ki bir hiç pahasına? Ne büyük depremler gördük halbuki ve ne kocaman skandallar izledik... Balık hafızamız yüzünden unuttuk ya da unutturulduk.  Paçamız sıkışınca ALLAH dedik sonra biraz ayaklanır gibi olup, vur patlasın çal oynasın, keyfettik. Edelim, edelim etmesine. Lakin kendimizi, aslımızı unutmak niye? Ama siz de haklısınız... Ecdadımız dahil hemen hemen tüm insanlık, ya bir avuç hatun pardon toprak ya da entrikalar peşinde koşmuş, koşuyor ve koşacak gibi gösteriliyor ekranlardan...

26 Kasım 2011 tarihi sizlere tanıdık geliyordur elbette, okurlarımızın hayat görüşleri hemen hemen birbirlerine yakın çünkü... Ama memleket geneline sorsam, aval aval bakarlar yüzüme

O gün, Mübarek Hicri YILBAŞI’ydı desem?

Hangi gazetenin ana sayfasından ya da hangi televizyonun filanca programından  duyuruldu bu özel gün? Ya da duyurulması mı gerek illa... Neden bilmiyoruz, hangi sebepten  hafızamıza kazınmamış? Bizi biz yapan en büyük güzelliğe bu kadar ilgisizliğimiz ne için?

Çam ağaçlarına süs alacaklar diye kendilerini paralayanlar, aynı özeni Kurban Bayramı'nda kolonya dağıtırken gösterebilir mi?

O gece tüm gece kulüpleri tıklım tıklım dolup taşarken, aynı kendinden geçmeyi Miraç Kandili gecesinde yaşayabilirler mi?

Bu sene miladi yeni yıl Allah’tan Cumartesiye rastladı. Yoksa yine bir çengel atıp bağlardık iş gününü tatile...

Facebook sayfamda yer alan gayrimüslim arkadaşlarım dahi Christmas mantığı yerine, sene dönümü olarak ‘minik harflerle’ kutlarken yeni yılımı... Benim ülkem insanı sıraladı tüm isteklerini Noel Baba’dan ve yazdı duvarına o da olsun, bu da olsun, şu da olsun diye.

O gece için planlar, belki de haftalar önce yapıldı. Zaten, Aralık ayının son iki haftası, kişilerin birbirine ‘nasılsın’dan sonra en sıklıkla sorduğu soru şu oldu; “Yılbaşında ne yapıyorsun?”

“Bir şey yapmıyorum kardeşim!... Kitap okuyup uyuyacağım. Bir arkadaşıma, dua edip uyuyacağım” dedim, “aman be Serdem sen de abarttın!” cevabını aldım. Sonrasında soranlar için dersimi aldım, sabaha iş var erken kalkmam lazım deyip geçiştirdim.

Ben söyleyince, mesele oluyor nedense... Uyumsuz oluyormuşum. Fazla abartıyormuşum. Yılbaşıymış halbuki... Ama bakınız bu, tüm Müslüman ülkeler için geçerli. Bize ne oluyorsa, en çok biz hazırlık yapıyoruz. Televizyonlarda tanıtımlar 15 gün öncesi başlıyor. Ülke duvarları donatılıyor yeniyıl ruhuyla...

Dansöz çıkacak diye bekliyordu bu millet!... Yeni yıl demek dansöz demekti bir zamanlar. Çünkü senede bir iki defa gelirlerdi ekranlarımıza...

Bilindiği üzere, İbrahim Tatlıses sayesinde yıllardır izliyoruz dansöz ve artık yılbaşı gecesinde, yılı göbek atarak karşılayacak birine gerek kalmadı. O merak çoktan giderildi. Cıbıldak cıbıldak, mavi, pembe, mor kostümler giyip kıvıran dansözlerimiz de mutsuz aslında modalarının geçmesinden dolayı... Ama artık yılın her günü kıvırabiliyorlar ekranda bu sebepten de ihyalar elbette.

Neyse ben nerde kalmıştım?

Hah Noel Baba...

Ho ho ho diye cıvıldayan çocuklarımız alışveriş merkezinde gördükleri Türk Bayrağı kostümlü, ak sakallı dedenin peşinden koşarken çok sevimliler değil mi? (Ben bu yıl böyle anlatma yolunu seçtim bu kim diye sorduklarında.)

Hediye dağıtan bu hiç tanımadıkları adamın kucağına oturup, dileklerini söyleyenler çocuklar da oldu, meraklı gözlerle bakıp saçını sakalını çekiştirenler de...

Bu yaşlı amcayı sevsek mi sevmesek mi diye uzaktan kestirmece bakışlar atanlar da..

Bu ak sakallı dede, bu yıl da yine çocuklarımızın hafızasına kazındı. Yuppi başardık...

Peki ya bizim mübarek günlerimiz, gecelerimiz için ne yapacacağız? Bebelerimize, aynı mutluluk hissini yaşatmak için cami kapılarına renkli ışıklar, hediyeler mi koysak acaba? Bu tezatlık ne zamana kadar sürecek? 

Kutsal günlerin, gecelerin cazibesini arttırmaktan başka yol kalmıyor bizlere... Camilerin, türbelerin girişlerine ışıklı tabela asıp, hediyeler mi koysak acaba? Hani, çocuklarımızın daha çok ilgisini çekmek için diyorum. Ne isteyeceklerse, Noel Baba'dan değil, Yaradan'dan yalnızca Yaradan'dan istemeleri gerekli olduğunu anlatmak için diyorum. Bizim, hocalarımız da ak sakal bırakıp, ellerinde hediyelerle karşılasalar nasıl olur Kandilleri? Ellerinden tutup çocuklarımızı çıkıp çıkıp, gider kapıda kuyruk olur muyuz sizce?

Yoksa.... Yoksa!... Yakın zamanda; biz bu yeni yıl ruhunu çok abarttık der mi birileri? Ne günlere kaldık...

Ho Ho Ho... Tüm çocukların dilindeydi yine bu yılbaşı... Hatta anne babaların bile.

Peki soruyorum;

Hu Hu Hu dedirtmek için ne yapmak lazım a benim değerli okurlarım?

Serdem Coşkun - Haber 7
serdemcoskun@gmail.com