İhtiyar Huzur/suzluğ/u

Fakat bir ömürse mesele, ortak fikir; göz açıp kapayıncaya kadar geçtiğidir zaman denen mevhumun.

Hal böyleyken geriye dönüp baktığımızda içimizi en çok yakanlar; ertelediğimiz sorumluluklarımızdır.

Hele bu vazifeler ebedi hayatımızı doğrudan ilgilendiriyorsa!

Mesnevide geçen hikâyelerde net bir şekilde dile getirilir konunun ehemmiyeti…

Şöyle ki;

Yol kenarına dikenler eken adamın hikâyesi;

İhtiyarlık demişken, özellikle anne ve babamızın yaşlılığında nasıl bir tavır sergilediğimizin,

kısacık hayatımızın en mühim mevzu olduğunu düşünürüm hep.

Yüce Kitabımız Kur'an'da, Ana-Babaya saygılı davranışımızla alakalı çok sayıda ayet zikredildiğini hatırlayalım.

Örneğin; İsra Suresi 24. Ayet-i Kerime Mealinde, ( Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır' ın tercümesiyle aktarıyorum )

Allah şöyle buyurur;

“ İkisine de acıyarak tevazu kanatlarını indir. Ve şöyle de:

Ey Rabbim! Onların beni küçükten terbiye edip yetiştirdikleri gibi, sen de kendilerine merhamet et. ”

Ayrıca Efendimiz (S.A.V), Ana-Babaya hizmet ederek Cenneti kazanamayan kimseler hakkında

üç defa tekrarlayarak şöyle buyurmuştur:

“ Ana-Babasından biri veya onların her ikisi onun yanında yaşlanmış olup da

onlara hizmet ederek cennete giremeyen kimsenin burnu toprağa sürtülsün! "

Mevla bu ikaza muhatap olanlardan etmesin inşaAllah.

“Aşk her zaman yarım kalır” isimli kitabımdaki kısa( etkisi uzun olsun ) şiirlerimden biri tam da bahsi geçenlere dair…

“Anlamadım gitti”;

Sıra bana gelmediyse, yani hala bir gölgem varsa tekrar buluşalım ve o zamana kadar hatırlayalım;

Dün gitti yarın gelmedi elde bir bugün var, kıymetini bilip anı yaşayalım!

Huzurlu anlar.

Muhabbetle... Eyvallah.

Talha Bora Öge - Haber 7