Prof. Muharrem Ergin (1923-1995) Türkoloji alanındaki uzmanlığı yanısıra harâretli bir milliyetçi/Türkçü idi de ve aralarındaki önemli yaş farkına rağmen Nihâl Atsız’ın (1905-1975) yakın arkadaşıydı. 1950’lerde haftasonları çok sık bizim Maltepe’deki eve gelir ve yaz aylarında gece yatısına da kalırdı. Onunla pek çok geceler, el ayak çekildikden sonra bizim üst katdaki cumbaya oturarak hem Dragos’un sağ tarafından doğan mehtâbı seyredip hem derin sohbetlere daldığımızı hatırlıyorum. Yanılmıyorsam “Doğu Kültür Ocakları” adı altında bir Kürd hareketinin filizlenmeğe başladığı sıralar ona “bu Kürdler”in Türkçe dururken niye Kürdce mürdce gibi birtakım taleblerle ortalığı karıştırdıkları yolunda bir soru yöneltmişdim. Bu hâdise Kürd meselesinin öyle iddia edildiği gibi ancak 12 Eylül 1980 Alçaklığı’ndan îtibâren değil çok daha eskilerden beri için için közlenmekde olduğunu göstermesi bir yana Muharrem Ağabey’in cevâbı bağlamında da benim hayâtımı etkilemişdir. Dedi ki “Kürdlere anadillerini yasaklamak demek, Sovyetler Birliği’nde, Çin’de ve Balkanlar’daki Türk topluluklarının anadillerini kullanmalarının yasaklanmasını da kabûl etmek demekdir.”

Tasavvur buyrulsun ki bunu söyleyen koyu bir Türk milliyetçisiydi.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz: http://www.stargazete.com/gazete/yazar/yagmur-atsiz/yurddaslik-sahsiyeti-298424.htm