Bu memlekette ümitli olmamız gereken çok şey var, ama bazen gerçekten insanın umudu da kırılıyor. 

Bir mahkeme İSLAM’LA İLGİSİ YOK AÇ KÖPEKLERİN ifadesinin, olgusal temeli olan değer açıklaması olarak hukuki koruma altında olduğunu söylüyorsa bu memlekette gerçekten hukuk var mı yok mu tereddüt eder insan.

Mahkemelerin bağımsızlığının ve kararlarının etkinliğinin güçlendirilmesi gerektiğini savunanların altındaki zemini çekip alan bu kararın, sadece bir hukuk hatası olarak görülmesi mümkün değil.

Aç köpek ifadesinin nasıl bir olgusal temeli olabilir ki? Aç köpek ifadesinde olgusal temel bulan mahkemenin, diğer kararlarında olgusal temel kavramını nasıl tarif ettiğini gerçekten merak ediyorum.

Bu karar, herhangi bir olay özelindeki haksızlıktan çok daha derin anlamlar da taşıyor.

Bir mahkeme olgusal temel kavramını bu şekilde anlayarak adalet üretebilir mi?

Aynı ifadelerin bizatihi bu hakimin kendisine söylenmesi halinde, aynı toleransla karşılanabileceğini düşünüyor musunuz?

Böyle bir şey olabilir mi? İfade ve eleştiri hakkını demokratik toplumları ayakta tutan temel değer olarak güçlendirilebilmesinin yolu, demokratik toplumun bütün değerlerini ayaklar altına alan bu istismarların önüne geçilmesidir.

Eleştiri hakkını bu tür çirkin saldırılara kalkan haline getirenler bilsin ki, bu davranışları ile demokratik değerlere inancı güçlendirmiş olmazlar. Belki de niyetleri zaten bu.

Bir toplumu ayakta tutan değerler öncelikle istismarcılardan korunmalı. 

Birine aç köpek diye hitap etmek eleştiri midir? Kaç kişi kendisine aç köpek diyen birinin davranışını eleştiri sınırları içinde görerek tolere edebilir ki? 

Eleştiri hakkını, bu tür trollerin çirkin saldırılarına kalkan haline getirerek demokratik değerler korunabilir mi?

Bu saldırganlığa ve saldırganlığı meşrulaştıran büyük yanlışa öncelikle mağdurun değil herkesten önce mağdura yönelik eleştiri hakkını kullananlar karşı çıkmalı.

Demokratik bir toplumda herkes eleştirilebilir. Bu eleştiri hakkına da sahip çıkmak gerekir. Ancak eleştiri hakkını, trollerin saldırganlıklarına perde yapıp eleştiri hakkını değersizleştirmemek de gerekir.

Tanınan bir kimse olanın her türlü hakarete maruz kalmaya boyun eğmek zorunda olduğu görüşü bir hukuk görüşü olamaz.

Özellikle de bir mahkeme herhangi bir kimseye sen her türlü sövmeyi hak ettin anlamına gelen bir yorum yapıyorsa, bu yorumun temelini hukuk kurallarında aramak anlamsız olur.

Mahkemeler de yanlış karar verebilir. Ancak yanlışın da bir sınırı var.

Mahkemelerin takdir yetkisinin sınırları asla buralara varmaz ve mahkeme kararlarına saygının sınırları bu kadar geniş değil.

Temel’in meşhur matematik hesabında olduğu gibi İKİ KERE İKİ DÖRT EDER, BİLEMEDİN BEŞ EDER. İki kere iki hiçbir zaman eksi otuz etmez.

Aç köpekler şeklindeki açık sövme ifadesini olgusal temeli bulunan ifade ve meşhurları her türlü sövmeye açık kişiler olarak tanımlayan mahkeme kararı, iki kere iki kaçtır sorusuna eksi yüz elli diye verilen cevap kadar isabetlidir.

Yaşar Baş / Yeni Akit Gazetesi