"A Milli Basketbolcularımız madalyalarını Meclis Bakanı Mehmet Ali Şahin'den alırken, başantrenör Tanjeviç kürsüye çıktığında bütün salon tarafından ayakta alkışlandı. Son derece duygulandığı gözlenen tecrübeli çalıştırıcı, tribünlere el sallayarak cevap verdi..."

Çok şükür bu günü de gördük:

Ne kadar önemli başarıyı anlatırsa anlatsın yukarıdaki iki cümle aslında başarıdan daha büyük trajedinin küçük boyutunu işaret ediyor; buzdağının görünen kısmı misali... Tabi algılayabilene!

Basketbol branşı için muhteşem başarı olan Dünya İkinciliği'nin hangi şartlarda, (her ne kadar bazıları şampiyon olunamadığı için burun kıvıracak kadar yüzsüz ve milli hisselere duyarsız olsa da) hangi acılarla yoğrularak, hangi belalara göğüs gerilerek elde edildiği ve parmak ısırılan takım ruhunun oluşturulması için yaşanan zorluklar kelimelere sığmaz...

***

Tanjeviç ki Milli Takıma antrenör olacağı açıklandığı gün göreve gelmemesi için bazı güç odakları elinden geleni arkasına koymamış, yıldız oyuncular kendisini boykot edip Ay Yıldızlı formayı giymemiş, gariban, tecrübesiz gençlerle milli maçlara çıkmak zorunda kalmıştı...

Tanjeviç ki insanın yurdunun parçalanmasının ne demek olduğunu tatmış, etnik siyaset belasının faturasını ağır ödemiş ülke vatandaşı olanak soy-sop faslının nelere mal olabileceğini görmüşken, etnik kökeninden dolayı istenmeyen adam ilan edilmişti...

Velhasıl adamcağıza 'kanser olmama' şansı bırakmayacak kadar kirli oyunlar oynandığını bilen biliyor...

O tüm bunlara rağmen Türk Milli Takımını ilk günden beri kenetlendiği hedefe uçurmak için elinden geleni esirgemedi. Yıldız Basketbolcuların boykotu üzerine Ay Yıldızlı formayı giyen her Türk gencinin yıldız olabileceğini ispatlamış ve 15. Akdeniz Oyunları'nda genç oyuncularla elde ettiği zaferler sayesinde kolay yutulabilecek lokma olmadığını göstermişti.

Şükür ki tarih en büyük hakemdi....

Sırp kökenli Karadağlı hoca Türk Milli Takımını Dünya İkinciliğine taşırken en büyük kozu Boşnak Kökenli Türk oyuncu Hidayet'ti...

Türk Milli Takımı, tarihinin en büyük ödülünü alırken oluşturulan takım ruhu ve onur mücadelesini herkes takdir ediyordu....

***

Gelin hatırlayalım, bu fakir ne yazmıştı 11 Eylül 2008 tarihinde kaleme aldığı (Tevafuka bakın ki tam iki sene sonra 11 Eylül Tarihinde Türk Milli Takımı kendisini dünya ikinciliğine taşıyan maçı kazanıyordu...) İki Milli Takım, İki Felsefe ve Temel Sorun başlıklı yazısında:

"Saha dışında sürekli gerilim, oyuncular sürekli gergin, medya gergin, seyirci Terimci ve anti Terimci olarak iki parça... Saha içinde dünyanın dört bir yanına futbolcu gönderir hale gelmiş Türk Milli Takımı hala 'sakatlık' mazeretine sığınacak kadar aciz... Şaşkın, telaşlı ve ürkek... Saha kenarında sürekli olarak, başı sıkışınca hamaset terörü, başı rahatlayınca kendisini eleştirenleri aşağılama edebiyatı... Terim, hangi başarısızlığın faturasını kendisine kesti?

Sizi bilmem ama ben Türk Milli Takımı mücadele ederken saha kenarında maganda görmekten utanıyorum. Böyle Türk Teknik direktörü ile gelecek 'ite-kaka' gerilimli şampiyonluk yerine, Tanjeviç gibi sempatik bir 'yabancı' ile iyi oynayıp elenmeyi tercih ederim. Çünkü tesellim olur ki nasılsa eninde sonunda şampiyonluk getirecek ruh oluşturulur, eninde sonunda başarıya inançla kenetleniriz...

İki takım, iki felsefe ve temel sorun demiştik değil mi başlıkta? İki takım ve iki felsefe konusu tamam. Gelelim temel soruna.

Temel sorun: utanmak...

Ve bu sadece spor sahalarında değil, medyadan siyasete kadar her alanda temel sorun... Hayatın her alanında böyle bu; utanmadığımız sürece mazeret üretmeyi sürdüreceğiz..."

***

O tarihte algılama güçlüğü çekenler, umuyorum ki bugün, o gün ne anlatmak istediğimizi anlayacak kadar şuur sahibidirler...

***

"Umudunuz yoksa onurunuz var" var diyordu yolun başında 12 Dev Adamı motive ederken. Sırbistan-Karadağ'daki 34. Avrupa Basketbol Şampiyonası Finallerinde yaşanan başarısızlık sonrası pek çok hoca gibi oyuncuları suçlamak yerine faturayı kendisine kesiyordu.

İğne ile kuyu kazarak elde ettiği başarılarının yok sayıldığı günlerde "Türkler beni affetsin" diyordu yurdu tarumar edilen kurt hoca, aslında onun etnik ahlaksızlık sergileyen bazı Türkleri affetmesi gerekiyordu...

Milli Takımın başına gelmesine karar verildiğinde sevmeyeni sevenden çoktu. Bugün, saha kenarında zıplayan 13. Dev Adamı sevmeyenimiz var mı?

"Benim ülkem dağıldı, ben artık Türkiyeliyim" diyordu kendisiyle son yapılan söyleşilerden birinde. İster siyasi söylem olarak, ister samimiyetle söylemiş olsun. O artık bizden biri. Bundan gayrı kim, ne zaman yanımızda onun adını zikrederse, biz Taptuk Emre misali "Bizim Tanjeviç mi?" diyeceğiz...

Tanjeviç'e ilk günden itibaren inanan ve onun yöntemini en başından takdir eden bir kalem olarak bu yazıyı yazma hakkım olduğuna inanıyorum. Ona inanmayan ve haksızlık edenlere de hâlâ utanmadınızsa söyleyecek sözüm yok diyorum...

Tanjeviç'i Milli Takımın başına getirmeye karar verip, tüm etnik taciz ve saldırılara rağmen onu görevinde tutarak, Türk'ün makus talihini değiştiren görünmeyen kahramanları da bu vesile ile tebrik ediyorum...

Yaşar İliksiz - Haber 7
yasar.iliksiz@haber7.com