28 Şubat darbesi yapılmış, ağırlığı ve etkisi sürüyor, iktidardaki Refah Partisi kapatılmış, Öcalan Türkiye'ye teslim edilmiş, merkezdeki ANAP ve DYP büyük kan kaybetmiş olarak girildi seçime.

Yeni umut DSP ve sürpriz şekilde MHP'ydi.

Koalisyon çıktı sandıktan. Olup biteni okuyamayan partilerin başında MHP geliyordu; yanlış bir koalisyon kurgusunu kabul etti ve çok sürmedi 3 yıl sonra koalisyon ortaklarıyla birlikte baraj altında kaldı.

Ama asıl sürprizi siyasi analizciler gördü; kapatılan RP'nin yerine kurulan Fazilet Partisi genel seçimlerde yüzde 15.41 oy alırken aynı gün aynı sandıklarda kullanılan yerel seçimde ise yüzde 18.40 oy almıştı.

Siyasi yasaklı hale getirilen İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Recep Tayyip Erdoğan'ı engelleyen darbe, yine bu şehir ve Ankara'daki koltukların aynı ekolden insanlara teslim edilmesini önleyememişti.

Vatandaş, RP'nin başına gelenlere bakıyor, genel seçimde devamı olduğu şüphe götürmeyen FP'ye desteğini sadece sezgisel olarak biraz kısıyordu. RP'nin 21.38'le birinci parti olduğu 95 seçimleri sonunda yaşananları hem unutmamış hem not etmişti halk.

Haklı da çıktı; darbe sürüyordu ve nihayetinde FP'yi de kapattı...

Eğer yerel seçimde verdiği desteği aynı gün aynı sandıklara oy atarken sürdürse FP ikinci parti olarak çıkacaktı.

Halk, FP ve dolayısıyla RP geleneğine güvendiğini gösteriyor ama siyasal istikrarsızlığın artmaması için ilginç bir taktik geliştiriyordu.

Bugün siyasal operasyon yapanların o seçimleri dolayısıyla halkı hiç tanımadığı, anlamadığı anlaşılıyor.

Tanıyan ve anlayan biri var ama; Başbakan Erdoğan.

Dershane tartışmasından sonra 17 Aralık'ta niyetini belli eden darbe girişimi 25 Aralık'ta başarısız olunca operasyon istenilenin tam tersi yöne doğru evrildi.

AK Parti için 30 Mart yerel seçimlerinde yüzde 42 ve üstü bir oy büyük başarı sayılırdı.

Bugünse anket şirketlerinin hemen tamamı yüzde 47-49 arasında değişen oranlar gösteriyor.

Bunu sağlayan bizzat 17 Aralık darbe girişimi oldu.

Böyledir zaten; ya başarılı olur darbeyi yaparsınız ya faturasını ödersiniz.

Hukuki faturadan bahsetmiyorum, o ayrı bir alan.

Bizzat sandıkta kesilecek faturadan bahsediyorum.

Amaç Erdoğan'ı Cumhurbaşkanı seçtirmemek, seçilse bile güçsüzleştirmek; AK Parti'yi küçültmek veya bölmek; Köşk dahil farklı versiyonlara kapı açmaksa... hepsinin tersi oluyor.

17 Aralık'tan sonraki hafta ekonominin aldığı ağır hasar halkın tercihini belirleyen en önemli faktörlerden.

Ev, araba, işyeri borcu olandan evine asgari ücretle iki maaş girene kadar herkes siyasal istikrarsızlığın ne anlama geldiğini gördü. Bu kaosunun sonunda Erdoğan'ın alternatifinin gösterilemediğini de gördü. Dövizin, faizin anormal yükselişini ve borsanın çöküşünü, ekonomideki alt üst oluşu gördü ve pozisyonunu netleştirdi.

Bununla birlikte, 17 Aralık bir yolsuzluk operasyonu mu siyasal darbe mi sorusuna da cevap verdi vatandaş; 'evet, yolsuzluk da olabilir' diyenler dahil büyük çoğunluk siyasal bir darbe olduğuna karar verdi. Bu da yine seçime bakışını birebir etkiledi.

Bu iki temel sebep yerel seçimleri aldı genel seçim algısına götürdü.

AK Parti'nin, bence çoktan yüzde 42'ye razı olduğu ve gerçekten de bu oranın Ankara ve hele İstanbul da alınırsa başarı kabul edileceği yerde yüzde 45'i aşmak, 47-48'e çıkmak sonraki seçimler için de önemli bir hamle.

Ve bunu en iyi sezen, anlayan, yöneten Başbakan Erdoğan oldu. Bu yüzden kürsüde, basın toplantısında ısrarla ve detaylarıyla bu konuyu işliyor.

Rakiplerinin siyasî tarihi hiç ama hiç bilmediği ise gün gibi sırıtıyor.

Ne yapmak istedilerse tam tersinin olması nasıl açıklanabilir?

Bırakın Serbest Fırka, Demokrat Parti tecrübelerini... burunlarının dibindeki 1999 seçimlerini analiz edebilseler bu işin sonunu görürlerdi.

Akıl alıp işbirliği yaptıkları kesimlerin tamamı halkla işi olmayan, onu hiç tanımayan ve darbelerle gemisini yürütenler olunca sonucun böyle çıkması doğal.

Onlara şimdiden geçmiş olsun.

Son notum da ithal bir film yıldızı hissi veren Mustafa Sarıgül'e bağladıkları umut hakkında.

Yazının tamamı için tıklayınız