.. Yalnızım hem anlayanım da yok bende mi epepedeyim neyim :( Hem hocaya da kızgınım! Hakkımı yedi...

Bu da Güven Kurtul'a. Bahsettiğim Düşler Ülkesi'nin fildişi kulelerle de Peter Pan'la da ilgisi yoktu. Çünkü oralarda rüzgarsız yağmur yağmaz, ayağına ay'la birlikte altın'dan yol seren deryalar olmaz, tek beklediği dokunulmak olan, saçı iki yandan bağlı, paçalarını çekiştiren minik kız çocukları olmaz, sukûnet, Caravansaray ya da The Feelings Begins duyulmaz.Başkalarının biçtiği gibi değil, kendin için, istediğin gibi olursun. Her tuğlasını kendin döşersin. Polyana'nın nerede olduğunu bilmiyorum. Hem canı cehenneme.

*. Çünkü bu yazıda, lafı bir şekilde "sen gavursun ben müslüman"a getirebilecekleri bir ifade bulamadılar. Yoksa bekleyeni çoktu.

Siyonist Buddai:). Maalesef sadece üç kişi onu dinlemiş.Bir de ben,oldu dört.Yani sekiz kulak.Onların da doğru anlayıp anlamadıkları meçhul.

Epepe zaten biziz. Herkesin hayatının belli zamanlarında Budaileştiği olmuştur. Bu bazen öylesine sıkar öyle boşlukta hisseder ki insanı _Mimiga'nın da söylediği gibi_ yerle buluşmak çare gibi görünür insana. Fakat bu hissin çaresi belki de anlaşılmayı beklemekten vazgeçmektir. Takdir görmeyi, anlaşılmayı beklemeyen; bundan dolayı uğrayacağı hayal kırırklıklarından da kurtulmuş olur. Yoksa, fildişi kulelere kapanmak çare değil...

*. Kendisini Budai gibi hissetmeyen var mı? Kalabalık ve gürültünün içinde yalnızsın, bağırırsın kimse duymaz, uçurumdan aşağı yuvarlanırsın da bir türlü yere çakılamazsın, yerle bile buluşamazsın.. Ve kafanı yastığına koyduğunda daha da yalnızsın. Seni en çok dinleyen ve en iyi anlayan zulmetmeye bayıldığın kendinsin. En iyisi bir Düşler Ülkesi inşa edip orada huzurla yaşamak.

Bence. Bence Budai böyle yerlere hiç gitmemeli.