“Biz olmasak Tayyip Erdoğan bir hiçti” diyen megalomanı ciddiye alıp, yazı konusu yaptığım için, sizlerden özür diliyorum..

 Ama biz söylemezsek, siz söylemezseniz..

Bu adamların megalomanlıkları devam edecek..

Evet, seçim akşamı havaları sönecektir ama..

Şimdiden cevaplarını vermek de, bizim görevimiz olmalı..

Kim bilir, belki uyanırlar..

“Biz ne yapıyoruz” diyerek, kendilerine gelirler..

Ahmet Davutoğlu’ndan bahsediyoruz..

Ali Babacan’dan bahsediyoruz..

Her ikisi de, megalomanlığı zirveye taşımışlar. AK Parti’nin tüm başarılarının, kendi eserleri olduğunu iddia ediyorlar..

Ama bugün dahi onların da “Başarı” olarak niteledikleri AK Parti’nin ilk yıllarını, “İflas, ülkenin satılmışlığı” olarak niteleyen CHP’ye vagon olmaları gerçekten ibret verici..

Öyle ki..

Kendi içlerinde de bir çelişkiler yumağı var..

Kökten CHP’lilere sorarsanız, AK Parti’nin 2002 yılında iktidara geldiği tarih dahil, hepsi ülkenin batış yılları..

2007’de cumhurbaşkanı adayı gösterilmediği için AK Parti’den kopan Abdüllatif Şener’e sorarsanız, 2007’ye kadarki AK Parti dönemi başarılı, sonrası başarısız..

Ali Babacan’a sorarsanız (bakanlık dönemi 2015’e kadar devam etse de), AK Parti 2013’e kadar başarılı, sonrasında başarısız..

Ahmet Davutoğlu’na sorarsanız (kendisi 2014-2016 arasında Başbakan olduğu için), 2016’ya kadar başarılı, sonrasında başarısız..

Saadet Partisi’ne sorarsanız, aslında AK Parti tümü ile başarısız ama..

Şimdi CHP’ye vagon oldukları için, AK Parti’den ayrılan kim var ise, ona yanaşıp, onların dönemini aklamaya çalışıyorlar..

Ve ihanet öyle kökleşti ki..

Öylesine seviyesiz söylemlerle, kavga kızıştırılıyor ki..

“Yazıklar olsun. Binlerce defa yazıklar olsun” demekten başka bir yorum yapamıyorum..

Ahmet Davutoğlu’nun son yorumu üzerinden, “Yazıklar olsun” değerlendirmemin haklılığını siz de takdir edeceksiniz..

Davutoğlu’nun, Tayyip Erdoğan’a hitap ederek kullandığı cümlesi şu:

“Altı liderin ekipleriyle birlikte sergiledikleri ortak çalışma kültürünü ve disiplinini anlayamaz.”

Altı lider, ekipleri ile birlikte, öyle bir ortak çalışma kültürü oluşturmuşlar ki, öyle bir disiplin içinde çalışıyorlarmış ki..

Bunu Tayyip Erdoğan anlayamazmış..

O zaman buyrun, “ortak çalışma kültürü”nün orgaizatörleri, çıkıp cevap versinler..

“Ortak çalışma disiplini”nden bahsedenler, çıkıp açıklasınlar..

Daha üç gün önce..

Altılı masanın mutabakat metni okunuyor..

Mutabakat metninde, İstanbul Sözleşmesi’ne geri dönüleceğine dair hiçbir ifade yok..

Ama metni okuyan İyi Partili Ümit Özlale, “Çıkılan tüm eski sözleşmelere, geri dönülecek” diyor. Devam ediyor, Saadet Partisi’nin gözüne soka soka, “İstanbul Sözleşmesi yaşatır” diyor..

Tokadı yiyen Saadet Partisi’nin genel başkan yardımcısı, “Mutabakat metninde İstanbul Sözleşmesi yok” diye, İP’li ortağına had bildiriyor..

Ertesi günü SP’nin gazetesi Milli Gazete, “Mutabakat metninde İstanbul Sözleşmesi yok” diye başlık atıyor..

Cumhuriyet gazetesi ise, mutabakat metninde “İstanbul Sözleşmesi’ne dönüleceği taahhüdü olduğu”nu iddia eden başlıkla çıkıyor..

Hani adamları bıraksak, birbirlerini vuracaklar..

Biri diğerine, “Ulan zırtapoz, o metni bir daha oku, bak bakalım İstanbul Sözleşmesi diye bir ifade var mı, yok mu?” diyecek.

Diğeri buradakine, “Ulan gerici, köprüyü geçene kadar, mecburuz size dayı diyeceğiz.. Ama köprüyü bir geçelim, o zaman göreceksiniz, sizi nasıl kapının önüne koyacağız” dememek için kendini zor tutuyor..

Ah ah, gözlerimiz yaşardı, “ortak çalışma kültürü”nden..

“Ortak çalışma disiplini”nden..

Hani ayrışılan konu bir tane olur, anlarım.

“Altı tane parti biraraya geldiğinde, her konuda uyuşmaları mümkün olabilir mi” diyeceğim..

Ama bakıyorsunuz..

Mutabakat metni açıklamasında iki gün önce..

İyi Parti Genel Başkan Yardımcısı Cihan Paçacı açıklıyor:

“Kemal Kılıçdaroğlu için sokakta soruyoruz.. Adaylığına hayır deniliyor.”

“Sizin ortak çalışma kültürünüz, disiplininiz bu mu?” diye tam soracak iken, Meral abla bir zılgıt çekiyor..

Cihan Paçacı anında kapının önünde buluyor kendini.

Muvazaalı mı, yoksa gerçek mi, bilmiyoruz.

Ama iddia CHP ile İP çok iyi anlaşıyor.

Görüntü ise şu: Genel başkan yardımcısı, görevden ayrıldı..

Devam ediyoruz, Tayyip Erdoğan’ı anlamadığı iddia edilen, altılı masadaki “ortak çalışma kültürü”nün eserlerine..

Kemal Kılıçdaroğlu’nun haberi olmadan, partisinin belediye başkanı Ekrem İmamoğlu bir miting düzenliyor..

5 partinin liderleri koşup, CHP’li başkanın ekmeğine yağ sürüyor, Kemal Kılıçdaroğlu’nun otoritesini sarsıyorlar..

Ertesi günü, Cumhuriyet gazetesinin manşetinden, “Partimizin içişlerine karışamazsınız” tehdidi yapılıyor..

Biz de “bunlardaki ortak çalışma kültürü, ah ne kültür, ne kültür” diyor..

Hayretlerimizi ifade ediyoruz.

Şu mu aday olacak, bu mu aday olacak..

Kavga o hale gelmiş ki, altılı masanın boyunu çoktan aşmış, HDP’nin de içinde olduğu, büyük kavgada kimin kafası yarılmış kimin gözü çıkmış, farkında bile değiller..

Tek sorun, İstanbul Sözleşmesi, adayın kim olacağı konuları da değil..

Altı partinin, kendi programında yazılı ise.. Hepsinde ihtilafları var..

Mesela Saadet Partisi’ne sorsanız, faiz ekonominin baş mikrobu..

Altı partinin mutabakatında, ekonominin baş mikrobu olan faiz ile ilgili tek kelime var mı?

Devam ediyorum, ortak çalışma değil, yıkım çalışması olduğu için, davaları satarak imzalanan ortak metindeki dokunulmayan esaslı konulara..

4 ay önce, başörtü konusunu gündeme getiren, CHP’nin genel başkanı idi.

Davutoğlu da, “Bu fırsat kaçmaz” diyordu..

Şimdi, altı partinin mutabakat metninde, başörtünün “b”si var mı?

Yok..

Hani, ortak çalışma kültürü ve disiplini ile gözleri yaşartan bir örneklik teşkil ediyordunuz?

 Sizin örnekliğiniz neye biliyor musunuz, Sayın Davutoğlu.

“Dava satmak nasıl olur”a..

Evet, biz buna, “ortak çalışma kültürü” değil, olsa olsa “Davayı nasıl satılır”ın örnekliği diyebiliriz.

YENİ AKİT