Bir milleti var eden ve onu asırlarca yaşatan silahları değil, bilakis; inandığı değerleri olan insanca birlik, dirlik ve beraberlik içinde yaşama, mücadele etme azmi ve kültürüdür.

Silahlar; bu değerlere inanmış insanların ve milletlerin elinde ise; o millet ölmez, öldürülemez. Amacı; insanı öldürmek, sindirmek ülkeler işgal edip sömürmek, köleleştirmek olan bir anlayışın elindeki  silahlar; eninde sonunda birgün geriye teper ve sahibini vurur.

Firavun’un silahi ve ordusu Beni İsrailden, Nemrut’un silah ve ordusu Hz. İbrahimden güçlüydü de ne oldu? Hitlerin silahları ve askerleri dünyayı dize getirecek güçteydi ama; kontrolsüz güç kendi sonunu getirdi. Güce dayanan ve güvenen, güce tapan bir gücün  en korktuğu şey rakip ve düşmanları değil, dostu da olsa kendisinden daha güçlü olanlardır.

Bir anlık galibiyetler, zaferler hiçbir zaman başarının kendisi değildir. Esas zafer ve zaferi taçlandırarak olan insanlık adına zaferi başarının zirvesine taşımaktır. Zaferin başarısı; insan merkezli bir anlayışı, yine; insan için sürekli kılmaktır

İnsanlık tarihi silahların ve askerlerin gücü önünde dünyaya diz çöktüren nice İskender, Atilla, Cengizhan, Napolyon, Hitler, Missolini ve Stalinler gördü. Şimdi, hepsi de insanlığın utanç tarihini yazan kötü aktörler olarak biliniyor, anılıyor ve bizden sonra da böyle hatırlanacak…

Ama; insanlığı sadece güzek ahlak ile kurtuluşa, barışa ve özgürlüğe çağıran nice (Konfüçyüz ve Buda gibi) ahlak öğretmenleri ve nice peygamber görmüştür silahsız ve  cephanesiz, savaşsız ve ordusuz zafer kazanmışlar ve başarılarını kan dökmeden, insan öldürmeden çağımıza kadar sürdüregelmişlerdir.

Bizim inancımızda silahlar ve ordular insanı ve insanlığı savunmak ve yaşatmak için vardır ve var olmalıdır. İnsanı hayvani duygu ve düşüncelerin esiri haline getirmek için kullanılan her güç ve silahın bütün çeşitleri insanlık düşmanı bir katilin elindeki suç aleti olan bir katliam aracıdır.

İşte; İslam Medeniyeti ve Kültürünün dünya görüşü ve anlayışıyla, batı medeniyetinin insana, dünyaya, hayata ve eşyaya bakışı arasındaki temel farklılığın kalın çizgileri burada kendini gösterir.

İlk insandan zamanımıza kadar vahyin anlayışı, peygamberi çizgi olan Habil’in yolunda; yürümek, yaratılanı yaratandan dolayı hoş görmektir. Dünyayı işgal etse de yine doymayan, insanlığı köle pazarlarında satmayı ticaret sanan, esirleri Arenalarda aslanlara parçalatmaktan zevk duyan, kendi öz kardeşini bile öldüren gözü dönmüş vahşi anlayışın adı da; katil Kabil’in izini yürümektir.

Kabil, Firavun ve Nemrut soylu Batı Uygarlığının başını çeken Amerika ve Avrupa ne talihsizliktir ki, sözde müttefikimiz olarak yıllarca ülkemizi kendi çıkarları ve amaçları yolunda kullandıktan ve sömürdükten sonra, şimdi; karşımızda en azılı can düşmanlarımız olarak durmakta.

Bunlar yıllarca kendimizi savunacak silahları yapmamıza bile müsaade etmediler. Şimdi ise; paramızla da olsa  kendimizi koruyacak silahları bize satmıyor ve de başka bir ülkeden silah almamıza razı olmuyor. Kısaca; ‘’Ya bana mecbur olacaksın veya köle kalmaya mecbursun’’ diyor ve bizi ekonomik ve askeri savaşla tehdit ediyor.

Paramızla bize Patriot  Füze savunma sistemini ve Parasını ödediğimiz ve ortağı olduğumuz halde F35 uçaklarını vermeyen Amerika, Rusyadan S400 leri almamıza şiddetle karşı çıkıyor? Eğer; S400 leri alırsan, F35leri vermem, ayrıca; ‘’Bir dizi ekonomik ve askeri ambargolar uygularım’’ diyerek, bugüne kadar müttefikimiz sandığımız ABD en tehlikeli bir düşman haline geliyor.

Başını, ABD ve Batı emperyalizminin çektiği bu ikiyüzlü organizasyonda Türkiyenin asla bir işi yoktur. S400 ve F35 krizi bizi bu birlikteliğin sonuna doğru getiriyor. Ama; unutmayalım ki, Rusya ve Çin de bizim uzun vadeli bir çare ve çözüm değildir.

Bir millet; ancak kendi gücü ve dinamikleri üzerinde ayakta durabilir ve hayatta; kalabilir.Artık zaman geçirmeyi, birbirimizle uğraşmayı bırakıp bütün gücümüzle kendi gücümüze odaklanmalıyız.

Arif Altunbaş, haber 7