Milletimizi büyük bir millet ve güçlü bir devlet yapan temel bir akidenin, anlayışın ve hayat tarzının ana gibi samimi ve sımısıcak adıdır Anadolu irfan. Bu irfan millet ve devlet olmamızın, yıkılmaz kaleler gibi bir arada ve ayakta durmamızın ete kemiğe bürünmüş günlük yaşantısı ve pratiğidir. Yunusun; ‘’Ete kemiğe büründüm, Yunus diye göründüm’’ dediği insanın bütün azaları ve varlığı ile ruh ve vücudun bir can olması, o canın bir millet ve milletlerin de tek bir ümmet olma halidir. İnsanı Kur’an ve Sünnet hamuruyla yoğuran eşrefi mahlukat yapan vahyin bir mayasıdır o.  

Göçebe bir milletin Maveraunnehir'den kalkarak Orta Asya Bozkırlarından çılgın bir fırtına gibi eserek Horasanda soluk alıp, Anadolu içlerine bir şimşek gibi rahmet yüklü bulutlarla gelip bu coğrafyayı insanlığın sığınağı, barınağı milletimizin yurdu haline getiren soylu bir anlayıştır o. Sadece Anadolu ve Trakya'yı değil bu coğrafyayı gergef gergef nakış nakış işleyen Müslüman Türklerin Diyar-ı Rum’u Anadolu'ya çeviren milletimize  anavatan yapan hayat tarzı ve dünya görüşünün zamana ve mekana hakim kılınmasının, insanlığın hizmetine sunulmasının ta kendisidir.

Anadolu irfanı derken biz İslam medeniyeti ve kültürü, ahlak ve hayat tarzı, insana ve aleme bakışıyla  mamur olmuş mükemmelleşmiş insandan ve milletten, imar edilmiş bir vatandan ve coğrafyadan, kadim medeniyetimizden ve hayat tarzımızdan bahsediyoruz.

Sefere giderken yediği bir salkım üzümün yerine mal sahibinin hakkı olan parayı bırakan adaleti, ‘’eline, diline, beline dikkat et’’ diyen ahlakı, ‘’İnsanı yücelt ki devlet yücelsin’’ diyen yüce ruhu, ‘’Komşusu aç iken tok yatan, bizden değildir’’ diyen hassasiyeti, ‘’Müslüman kendisi için istediğini kardeşi için de isteyen, kendisi için istemediğini kardeşi için de istemeyendir’’  diyen nezaketi, ‘’Yeryüzünde ve gökyüzünde ne varsa Allahın'dır. İnsan ise onların sadece bir emanetcisidir’’ diye düşünen derin düşüncenin tüm alemi kuşatan ve kucaklayan rahmani bir bakış açısının günlük pratik hayata dökülmesidir Anadolu irfanı.

‘’Dövene elsiz gerek sövene dilsiz gerek, Derviş gönülsüz gerek sen derviş olmasın’’ diye insana insan olduğunu, hayvanlar gibi davranmaması gerektiğini hatırlatan ve insanı uyaran ve uyandıran ilahi aklın ve mantığın  sınırlarını belirleyerek aleme nizam vermeyi öğütleyen evrensel bir ufuktur Anadolu irfanı.

Yunus’un, Hacı Bektaşı Veli’nin, Hacı Bayram’ın, Mevlana’nın, İmamı Yesevi’nin, Sarı Saltuk’un, Şeyh Galip’in, Fuzuli’nin, Baki’inin, İmamı Nakşibendi’nin beslendiği kaynak olan Kur’an ve Sünnetin pınarından doya doya içmek, insanın ve toprağın susuzluğunu gidermek için  İslam akaidi, fıkhı, tarihi ve düşüncesinin asırların tecrübesi ve birikimiyle taş üstüne taş konularak meydana getirilen İslam Medeniyet ve Kültürünün hayata hakim kılınmasının adıdır Anadolu irfanı. Hurafeler, Bidatlar, İsrailiyatlar, ahlak ve maneviyat kalıplarımıza uymayan taklitçilikler, oradan buradan  toparladığımız yabancılaşma ve yabanileşmeler hayat tarzları ve yaşam biçimleri Anadolu İrfanı dediğimiz İslami olgunun düşmanı ve zıddı olan ithal fikir ve düşünceler, hayat tarzı, geleneği ve göreneğidir.

Biz kendi dünya görüşümüzü kaybettiğimiz gün millet olarak bizi biz yapan her şeyimizi kaybettik. Dinimizi, dilimizi,  ahlakımızı, kültürümüzü, hayat tarzımızı kaybettik. Hukukumuzu, sosyal münasebetlerimizi, kardeşliğimizi bir millet, bir devlet  ve bir ümmet olma bilincimizi kaybettik. Yani kendi kimlik ve benliğimizi kaybetmekle her şeyimizi kaybettik.

Ne yazık ki, kaybettiklerimizi Anadolu İrfanının öz yurdunda, tarihinde ve coğrafyasında değil de düşmanlarımızın baş şehirlerinde; Paris'te, Londra'da, Washinton'da, Berlin'de , Roma'da, Moskova'da, Pekinde aramaya koyulduk. Tam iki asrımız bu serseri arayışların kör döngüsü içinde bocalayarak geçti.

Bugün başta ABD olmak üzere tüm AB’nin ileri gelen devletleri; Anadolu İrfanının kucakladığı Türkiye’yi, İran’ı, Irak’ı, Suriye’yi, Libya’yı, Somali’yi, Yemen’i, Afganistan’ı, Pakistan’ı, Mali’yi, Azerbaycan’ı ve KKTC gibi  daha birçok İslam ve kardeş ülkeyi bölmek parçalamak ve yutmak  için PKK’yı ve bazı etnik grupları, Ermeni’leri, Yunan’ı, Rum’u, İsrail’i  kullanıyorlar. Ortadoğu'da, Kafkaslarda, Afrika'da, Asya'da, Akdeniz ve Egede, Körfezde ve Kızıldeniz'de o kadar çok düşmanımız var ki, dostlarımız bir elin parmaklarını geçmiyor. Bu gerçek yeni bir gelişme değil. Anadolu İrfanının bu topraklara ve coğrafyaya geldiği günden beri var ve hep de var olacak…

Türkiye ve müslümanlar olarak tarihin en kritik bir dönemecindeyiz. Yanlış yapacak lüksümüz yok, zaman geçirecek vaktimiz yok, düşmanlarımızı görmezlikten gelecek bir hoşgörümüz kalmadı. Öyleyse; atalarımızın dediği gibi; ’’Hazır ol cenge, istiyorsan sulhu salah’’ Barış ve kardeşlik içinde yaşamak istiyorsan, her an her türlü savaşa hazırlanacak ve hazır olacaksın! Savaş çığırtkanlığı yapmadan… tüm insani ve ahlaki yollar ve yöntemler tükendi ve tıkandı ise; Savaşmaktan da asla korkmayacaksın…Allah isterse; yapar kulun her işini, İstemezse; kırarsın su içerken dişini… Sen, yeter ki samimi olarak Allaha dayan ve güven.

Din, millet, vatan ve devletini aslan gibi savunmaya yüreği yetmeyenler; terörist çakalların, vahşi sırtlanların, barbar devletlerin  emir ve baskıları altında köle gibi yaşamaya mahkum olurlar.

Hiçbirşey anlamıyor ve görmüyorsan; düşmanlarının kucağında oturan alçak ve hainlerin kimler olduğuna  bak! Düşmanların namluları kime doğru çevrilmiş ona bak! Gerçek dostunu ve düşmanını gör ve tanı!

Selam! İman, İslam, Vatan, millet ve istikamet üzere eğilip bükülmeden, yamulup ezilmeden omurgalı olarak dimdik duranlara…

Arif Altunbaş, Haber 7