Bu güzel adamlar bizim yolumuzdaki işaret levhalarımız olan ağabeylerimiz, büyüklerimiz idi.

Gönül ehli, hasbi ve yiğit insanlardı.

Mehmet Akif İnan'ın (ra) Hocam olması hasebiyle ben bu güzel insanları Ankarada, en delikanlı zamanlarımda ''Edebiyat Dergisi'' ve ''Maverada'' tanıdım. Ve koca Adamlar arasında ufacık iken bu günlere geldim.

M. Akif İnan Hoca hariç istediğim kadar onlarla konuşamadım. Serde Akıncı' lık vardı. 

''Siz oradan, biz buradan kıracağız zincirleri'' diye Avrupa, Asya, Afrika demeden gece gündüz, dere tepe, mayınlı tarlara ve sınırları aldırmadan bir ömür koşup durduk.

Allah 'ın izniyle... Son nefesimize kadar halen koşmakta ve koşacak olan Akıncılarız. İslamı 1 Dolara satanlar gibi şana, şöhrete, mala mülke, mevki ve makama değişenlere kapılmadan, aldırmadan...Onun bunun yatına, katına, servetine bakarak hayıflanmadan... 

İşte bu çizgi, bu duruş, bu anlayış önden giden ağabeylerimizin, önderlerimizin karakterleri haline gelen ahlakıydı.

Tüm genç kardeşlerime, dost ve arkadaşlarıma tavsiyem; size yol ve yöntem gösterek, istikamet tayin eden elinden, eteğinden tutacağınız bir büyüğünüz, hocanız, ağabeyiniz olsun diye tavsiye ediyorum. 

İnsanı mal, mülk, makam, mevki, şanı, şöhreti, servei büyütmez. Hatta; onları Allah yolunda kullanmıyorsa; onlar sahibini küçültür.

Büyüklük, ululuk ve saygınlık Allaha yakınlıkla ulaşılan bir mertebedir.

Yedi güzel Adam, Yedi güzel insan, yedi güzel Müslüman olan ağabeylerimin sonuncusu da nehrin öteki yakasına beyaz bir ata binerek göçtü.

Hicretin kutlu, makamın efendimize komşu, kabrin pür nur olsun.

Sizden önce nehrin karşı sahiline geçen ağabeylere selam ve dualarımla...

Onları hep sevdik ve şimdi hep özlüyoruz.

Bu özlem zincirine Rasim ağabey de katıldı.

Üzgünüm.

***

Yıkılan Çınarın ardından 

Rasim Ağabeyin aziz hatırasına... 

Nerede bir yaprak dökülse dalından 

Bir damla kan damlar damarımdan 

Hafif bir rüzgar esse dal kımıldasa 

Fırtınalar kopar anılarımdan 

Gecelere başkaldıran asi ve isyankar  

Aydınlık günler için koşan atlardık  

Yeni doğmuş çocukların çığlıklarını  

Şafak şarkılarıyla kutlardık  

Kuşlukla birlikte yarınlara kurulan 

Bir türlü doğmayan sabahlardık 

Öteki ve yabancı olsak da yine 

Aydınlık yolunda savaşçılardık 

Usul usul sararırken yapraklar  

Gölgelerle birlikte eriyor karlar  

Günlerden mevsimse Sonbahar 

İkindi sonrası gelir akşamlar