Çok değil  bundan on yıl öncesine kadar yazan çizen okuyan kesim arasında 'entelektüel' tiplerin yeri başkaydı. Eli kalem tutan, ağzı güzel laf yapan, okumuş yazmış entelektüel adamlar gittikleri mekanlarda saygıyla karşılanırdı.

Sohbet ortamlarının aranılan isimleriydi onlar. Hatta has sohbet erkanı,'entelektüel' olanı 'entel misin dantel mi' geyiğinde olandan bir çırpıda ayırır hangisine itibar etmesi gerektiğini çok da iyi bilirdi.

Yani bir anlamda herşeyi bildiğini söyleyene değil, bilginin hikmetine erene saygı duyulurdu.

Köşe yazarları fikri tartışmalarıyla anılır bu yüzden ceza alanlar müstear isimlerin gölgesinde kavgalarını kahramanca sürdürürdü. Bilmem hangi köşe yazarına hakaret ettiği için değil ateşli yazılar kaleme aldıkları için çağrılırlardı mahkeme önlerine. Bu yüzden de yüzleri kızarmadan, pişmanlık duymadan fikirlerini sonuna kadar savunur, gerekirlerse hapse bile girmeyi göze alırlardı.

Peki bugün ne oldu?

O sohbetlerin yapıldığı ortamlar birer birer  yok oldu.

Yazdığı yazı yüzünden cezaevine düşen yazar çizer kalmadı.

Fikri tartışmalar biteli yıllar oldu.

Bol bol köşesinde geyik çeviren isimler kaldı geriye.

Havada savrulan parfüm kokuları, gidilen ünlü mekanlar, yapılan fasıllar, kola takılan sevgililer var artık.

Bir de Özge Uzun'un uzun bacakları, Serdar Turgut'un penis öyküleri, Oray Eğin'in show programı, Fehmi Koru'nun fasıllı geceleri, okey partileri var..

Bu tabloya bakıp hep birlikte 'entelektüellik öldü yaşasın popülerlik'diye çağa uygun bir slogan atmak geliyor insanın içinden.

Ama slogan atmaktan çok daha heyecanlı bir durum var ki onu da medya takip merkezleri gözler önüne seriyor. Bilmem farkında mısınız, medya takip merkezleri her hafta medyada hakkında en çok haber çıkan isimleri açıklıyor.

Eskiden bu listede ilk sırayı Hülya Avşar alırdı. Ama bayağı bir zamandır Avşar, birinciliği Ahmet Hakan'a kaptırdı.

Burada mesele Ahmet Hakan'ın birinciliği hangi taktiklerle Hülya Avşar'dan aldığı değil elbette. Hele sözümüz Ahmet Hakan'a hiç değil. Asıl mesele magazin rüzgarının uzun zamandır medyadan yana estiğini göstermek.

Niye bir zamanlar dudak bükerek küçümsediğimiz televole seyircisi artık Demet Akalın, Serdar Ortaç, Sibel Can ya da Gülben Ergen'le ve daha bilmem kimle ilgilenmek yerine Saba Tümer'in kahkahası, Ahmet Hakan'ın kavgaları, Müge Anlı'nın cinayet çözme çabası, İclal Aydın'ın dizilerdeki performansını konuşmaya başladı.

Geçenlerde Haşmet Babaoğlu bir yazısında artık günümüz çocuklarının ünlü olmak için sanatçı ya da manken olmak yerine gazeteci olmak istediklerinden bahsetmişti.

Herşeyin özeti aslında bu! Magazin rüzgarı artık medya dünyasında esiyor.

Hatta bugüne kadar ‘dünyayı kurtaran’ yazarlar tayfasında yer alan isimler bile artık şöhretli bir isme dönüşme hevesinde. Yavaş yavaş yazılan yazıların, verilen röportajların kıvamı değişmeye başladı.

Yıllar yılı gazete köşelerinde bilgilerini su gibi akıtıp toplum üzerine birbirinden çarpıcı analiz yapmaktan fena halde sıkılmış durumdalar. Onlar da neon ışıklı şöhreti bol havası nefsi arzuluları pompalayan ortamlarda olmak istiyor.

Yani itiraf etmeseler de artık ‘bir avuç sıkıcı okuyucu’yla ciddi konulara dalmaktan onlar da fena bunalmışlar. Her ne kadar ‘eski arkadaşları’ndan bazılarının o eğlenceli dünyada keyif çattığını görüp yüksek sesle ayıplasalar da için için orada olma hayaliyle yanıp tutuşuyorlar. Başta da dediğim gibi nefis bu, önünde durmak kolay mı?

İşte bakın sonunda biri ‘kimselere çaktırmadan’ yanına gazeteci bir arkadaşını alarak reinaya girmiş bile. Sakalını kesmiş mi takım elbise giymiş mi dans etmiş mi ayrıntıyı şimdilik kimseler söylemiyor.

Söylemesinler de zaten bize ne!

Ayşe OLGUN / Haber 7      
ayseolgun@yahoo.com