Her şeyi yeniden düşündüğümüz bir zaman.

Bir uyanış. Sivilleşmenin, şeffaflaşmanın baharı. Seçim yaklaşıyor. Ortadoğu'da uyanan toplumsal bilince model olarak önerilen Türkiye demokrasisi deri değiştiriyor. Yavaş da olsa safralarından kurtulmaya çalışıyor.

Kolay mı peki? Elbette değil. Kolay olmadığı için belki de, Türkiye'nin son seçimi bu. Eşik karakteri baskın olan bir seçim. Bir tarafta tabandan gelen yoğun sivilleşme talebi, diğer yanda siyasetin bugüne taşımayı başardığı demode ilişkiler; Güneydoğu'da aşiret ilişkileri, CHP'de Ergenekon bağlantılı isimlerin aday gösterilmesi ihtimali. BDP'de rotasyonla gelen adaylar. Ve bütün bunların üzerinde bir türlü değişmeyen seçim barajı ve Siyasi Partiler Yasası. Ülkesine güvenmeyen, insanına güvenmeyen bir devlet mantığı. Bütün yetkilerin Ankara'da toplandığı, taşraya, periferiye güvenmemeyi esas alan bir yönetim kurgusu. Kendi toplumuna bu kadar güvenmeyen bir ülkede yeniliği hayal etmek bir fantezi evet ama imkânsız değil.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

(Bejan Matur - Zaman)