28 Şubat'ın en azgın günleriydi. Kurban Bayramı yaz günlerine, bayramın ilk günü de cumaya denk geldiydi. Tam cuma vakti, İzmir Güzelbahçe'de, bikinisinin üzerine askılı bir bluz geçirmiş olan bir kadın, taşıdığı kurban derileriyle caminin bahçesine girdi. Kurban kesmişti ama günün cuma olduğundan, imamın cuma kıldırmakta olduğundan habersizdi. Bir yandan 'hoca efendi, hoca efendi' diye seslenerek, imamı aranmaya başladı.

Kadın camiye yaklaşırken, yanından Türk Hava Kurumu'nun deri toplama aracı geçmişti. Bağıra çağıra, deri toplama yetkisinin sadece kendilerinde olduğunu ilan ediyor, aklına başka şey gelebilecek olanları tehdit ediyordu. O günleri hatırlayanlar bilecek, camilere filan deri bağışlamaya kalkmak, neredeyse vatana ihanetle eşdeğer bir suç gibiydi. Kadın tınmadı.

O anda camide namaz kılmakta olanların kahir ekseriyeti, hayatında birçok defa, kimin ibadetinin kabul edileceğini kimsenin bilemeyeceği mealinde nasihatler dinlemiştir. Belki o gün de hoca vaazında, kimin kurbanının daha makbul olduğunu ancak Allah'ın bildiğini söylemiştir. Her Müslüman bu hususta bir yığın menkıbe biliyordur.

Yazının devamını okumak için tıklayın