28 Şubat Türkiye tarihinin sayısız Titanic'lerinden biriydi. Bin yıl sürecekti, on yıl sürmedi. Şimdilerde yepyeni Titanic'ler şehvetle uğurlanıyor limanlardan.

Çocuklarımızın içinde yaşanabilir ve yaşlanılabilir yeni bir dünya inşa edebilmeleri için, önce bizim bu safralarımızdan kurtulmaları gerekiyor.

İtalyanlar diktatörlerini linç edince 'aha işte ne asil millet, diktatörlere katlanamıyor' oluyor. Araplar yapınca vahşi, işe yaramaz bir millet oluyorlar.

Evet, diktatörlerin imalatında da CIA'in parmağı var, demokrasi taklidi rejimlerin imalatında da. Ama CIA hiçbir şeyi kendi toprağından yapmıyor. Çünkü kendi toprağı yok.

Ben AKP'nin neden yüzde 50 oy aldığını anlamadım. İşin kötüsü, niçin aldığını da...

Batılı hurafelere makbul şeylermiş gibi muamele edince, birileri, kendilerinin de Batılı olduğunu, dolayısıyla da Türkiye'yi susta tutmaya hak kazandığını zannediyor.

Kendinizi Katalanların veya misafirlerinin yerine koyun. La Rambla'ya çıkmış piyasa yapıyorsunuz. Derken İzmirli olduğu söylenen birtakım canlı heykeller görüyorsunuz. Smokinli bir erkek, pardösülü bir kadın ve cici bir küçük kız. Ne mana verirsiniz?

Kadın camiye yaklaşırken, yanından Türk Hava Kurumu'nun deri toplama aracı geçmişti. Bağıra çağıra, deri toplama yetkisinin sadece kendilerinde olduğunu ilan ediyor, aklına başka şey gelebilecek olanları tehdit ediyordu.

Bugün bayram, ben de biliyorum. Dün Ramazan'dı. Hemen peşine yerleştirilen manasız bir referandumla Ramazan'ı bile kirlettik. Kazananı olmayacak bir referandum için kurban ettik. Bayramın hakkını vereceğimiz de şüpheli.

Sonra sandıklar açılıyor ve ağlaşmaya başlıyorsunuz, 'bu Giresunlular ne kadar ahmak, fındığın iktisadi kıymetini yerle yeksan ettiği halde AKP'ye rey verdiler' diye.

Futbolcuları doğru yerlere dizdiğinde takımın bir makine gibi çalışacağını varsayan zihinsel kodun muadilleri, siyasette de doğru projeler geliştirildiğinde seçim alınacağını söylüyor.

TSK'ya destek olmak mı istiyorsunuz? Düşün TSK'nın yakasından. Aksi halde vebal büyük olur. Bizim apartman komşularımız galip gelir de komuta kademesinin sağduyusu mağlup olursa, birkaç yıl geçmeden Türkiye AKP'yi bile arar hale gelir, öldükten sonra bile darbe kışkırtıcısı olarak hatırlanırsınız.

Ama her ne olursa olsun, bölünme korkusu, bölünmenin kendisinden bile daha taşınmaz bir yüktür.

Kazanın altındaki ateşin yıllardır nasıl harlandığını görmeden, suyun yüzeyinde meydana gelen birkaç fokurdamaya böyle küstahça manalar yüklemek de hiç hoş şey değil. Olsa olsa İstanbul'da mümkün olur bu ölçüsüz küstahlık.

Geride bıraktıkların için, benim için, Cumhuriyet için filan tasalanma. Siz yokken daha mutluyuz çok şükür.

Mesela okulların bahçeleri, muhtemelen bakımı daha kolay olduğu bahanesiyle, yani makyajsız ifade edilecek olursa bakım filan gerektirmediği için, asfalt kaplanıp duruyor. O bahçede, o binada adam yetişmez.