James Cameron National Geographic'e Titanic hakkında konuşurken, 'Yirminci yüzyılın ilk 10 yılında öyle bir bolluk hissi hakimdi ki...' demiş, 'Asansörler! Otomobiller! Uçaklar! Telsiz radyolar! Her şey harikulade görünüyordu. Sonsuz bir tırmanışa geçilmiş gibiydi. Sonra her şey bir anda çöküverdi.'

Bir anda mı? Titanic bile bir anda batmadı. Batması 2,5 saatten uzun sürdü.

20. yüzyılın başlarındaki haletiruhiye de bir anda çöküvermedi. Hatta suyun direncinin Titanic'in gövdesinden kopardığı parçaların sağa sola savrulup farklı hızlarla zemine yönelmesi gibi, o haletiruhiyenin bir yığın bileşeni de ana gövdeden kopup kendi güzergahlarını izlediler. Bazıları hala dibe vurmadı, yüzüyor. İnanmıyorsanız Türkiye'nin muktedirlerinin hanidir yapıp ettiklerine bakın.

***

Titanic'in batışının sembolik bir manası olduğuna itirazım yok. Ama ona bu sembolik manayı yükleyen biziz, onlarca yıl sonra yaşayanlar. Titanic'in batışı herhalde büyük bir travmaya yol açmıştı. Lakin o dönemde kimsecikler 'galiba harikuladeliğin sonuna geldik' gibi kaygılara gark olmuş filan değildi. Ağır ağır birikiyor tarih. Ağır ağır yol alınıyor.

28 Şubat'ta MGK toplanıyor mesela. Birdenbire kimi yüreklerin üzerinden bir ağırlık kalkmıyor. Başka yüreklerin üzerine bir ağırlık ansızın çökmüyor. Her gün, her gün bombalamak gerekiyor toplumun ruh halini. Tankları yürütmek, brifingler vermek, fişlemek, fişliyor olduğunu hissettirmek, itibarsızlaştırmak, yeniden ve başkalarını da itibarsızlaştırmak vesaire gerekiyor.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

Cemalettin Taşçı - Akşam