Elbet gönül istiyor ki her şeyimiz dört dörtlük olsun. İnsanlar daha akıllı, daha dürüst, daha sevecen olsun. Ama olmuyor işte. Bazen içimizi yakan olaylar yaşıyoruz. En merhametli, en babacan davranması gerekenler bazen çok acımasız olabiliyor.

Dün Fransa'da resmi tatil vardı. Bu vesile ile de her zaman yaptığım gibi 4 yaşında ki oğlumu da alarak camiye ikindi namazını kılmaya gittik. Doğduğundan beri her fırsatta alır camiye götürürüm. Kızımı da aynı şekilde götürürdüm. Amacım hem camiye alışsınlar, hem eğlensinler.

Kızım camiyi o kadar çok sevmişti ki cezalandırmak istediğimizde bu hafta sonu camiye gitmeyeceksin dediğimizde elinden “play stasyonu” alınmış çocuk gibi ağlardı. Hamd olsun şimdi severek camiye okumaya gider.

Tek arzum oğlumun da böyle isteyerek camiye koşması ve dinine bağlı olmasıdır. Evde namaz kılarken bile anında yanıma gelir ve benimle namaza başlar. Ama ilk rekâtta sırtıma çıkar. O an keyfine diyecek yoktur.

Birkaç sefer camide de sırtıma çıkınca güzelce izah etmiştim, evde yapabilirsin ama camide olmaz diye. Evde namaz kıldığımda hemen hatırlatır bana “camide değiliz, sırtına çıkabilir miyim” diye.

Neyse dün hava çok güzeldi, beraber en yakın olan Arap camisine gittik. Gerçi hemen şunu da belirtelim birazdan anlatacağım olay sadece Arap camilerinde yaşanmıyor. Türk camilerinde de başıma geldi. O yüzden baştan söyleyeyim ucuz ırkçılık yapmak doğru değil.

Neyse konumuza dönersek, çocuk 4 yaşına yeni bastı. Çok hareketli, sürekli koşuyor, büyüdüğünü göstermeye çalışıyor. Farza dururken yanıma aldım tembihte ettim. Ancak namaza başlayınca yanımdan fırladı ve cemaatin arasında koşmaya başladı. Her secdeye gidişimizde de yanıma tekrar duruyordu.

Namaz biter bitmez hoca Arapça bir şeyler söyledi. Tabii ben anlamadım, sohbet ediyor sandım. Sonra yanımda 40 yaşlarında bir adam ile 60 yaşlarında bir adam sokranmaya başladı Arapça bir şeyler söylediler. Anlamıyorum deyince de Fransızca “çocuğunu camiye getirme” dediler.

Konu çocuk olunca ben kendimi tutamıyorum. “Niye getirmeyecekmişim, 4 yaşında çocuk camiye geliyorsa sevinin” dedim.

Bir iki sözden sonra dışarı çıkarken biri daha demesin mi çocuklar 6 yaşından önce camiye getirilmez. Benim sinirlerim iyice gerildi. “Kafayı mı yedin sen” diye çıkıştım. Bu camilere çocuk lazım, genç lazım. Sen gelmesen de olur. Senin oğlun, torunun nerede?” dedim.   

“Benim oğlum kilisede” diyerek güya benimle dalga geçti. O an araya bir sürü insan girdi. Gerek Arap, gerek Türkler “aldırma sen bunlara” dediler. Yaşlılar işte çocuk görünce ne oluyorsa bunlara?

Allah sonumuzu hayır ede. Babaları, anaları Müslüman olup ta camiye gelmeyen gençlerin %90'ı hep böyle eli asalı, cami içinde çocuk kovalayan yaşlılar yüzünden!

Ne yapsaydım yani çocuğumun 18 yaşına basmasını mı bekleseydim? Fransa'da hapishanelerde en çok Müslüman çocukları varsa bunun sebebi nedir acaba?

Burada ki Araplar ne düğünlere, ne de programlara çocuklarını getirirler. Önceleri takdir ediyordum ama sonra düşündüm, ben çocuğumla eğlenmeyeceksem, beraber programa gitmeyeceksem bu boşluğu kim dolduracak? Gerçekten en çok eroin satan, hırsızlık yapan çocukların Müslüman olması bir tesadüf mü? Boşluğu başkaları dolduruyorsa asla tesadüf değil.

Türkiye'de iken de bir yaz akşamı yatsı namazını kılıyoruz. 10 yaşında var yok, 3 çocuk ta namaza gelmiş. Farzı kılarken çocuklar gülüştü, birbirlerine dirsek vurdular. Daha hoca selamı verdi- vermedi, 40 yaşlarında bir adam ani bir dönüşle çocuğun birine öyle bir tokat attı ki yine tepem attı. O an adama öyle bir bağırdım ki neye uğradığını şaşırdı.

Be adam, 10 yaşında bir çocuk o saatte camiye gelmiş, Internet kafeye gitmemiş, televizyon karşısında diziye takılmamış. Sevineceğine o çocuğu camiden uzaklaştırırsan 1000 yıl namaz kılsan sana ne faydası olacak?

Hadi bunları da geçtik, meğer namazdan sonra imam efendi hiddetlenmiş. Çocukları camiye getirmeyin demiş. Kayınpeder de orada idi. Hepimiz peygamberimizin (SAV) Hz. Hasan ve Hüseyin ile nasıl namaz kıldığını biliyoruz. İmam efendi kayınpedere demiş ki  “Bir hadisinde Peygamberimiz çocukları camiye getirmeyin!”.

Eğer bir imam böyle söylerse varın siz cemaatin din anlayışını düşünün! Ben demiyorum ki çocuklar gelsin camiyi yıksın. Ama çocuk o, koşacak, oynayacak, önünden geçecek. Namazınız bozulacak diye mi korkuyorsunuz?

Allah aşkına bir çocuk camiye geldiğinde sevincinizden yere göğe sığmayın. Mümkünse, okşayın, öpün, şeker verin! O gün en mutlu insan siz olun!

Biliyorum ki bu tür insanların nesli tükenmek üzere. Ama yine de hatırlatayım dedim. Olur ya bir gün başınıza böyle olay gelirse benim gibi değil uygun bir dille yaşlı amcaları uyarın. Çocukları kaçırmasınlar, üzmesinler, baş tacı etsinler! 60 yaşından sonra camiye gitmek marifet değil.

Son olarak orada yanıma gelip bana şu sözleri söyleyen Arap kardeşten Allah razı olsun diyorum: “Kardeş sen onlara aldırma, onlara ne desen boş, sakın ha çocuğunu camiye getirmemezlik yapma, her fırsatta al gel ve inşallah oğlun imam olur.”

Bu duaya “âmin” dememek mümkün mü?

Fatih Karakaya - Haber7
karakaya.fatih@gmail.com
http://www.twitter.com/fkarakaya