Tam iki yıl oldu.

Proje büyüktü; Türkiye'yi uçuracak, ayaklarındaki prangalardan kurtaracak bir projeydi. Devlet ilk kez sorunun adını koyan bir çalıştay düzenleyerek yeni bir dönem başlatmıştı. Bir yandan PKK silahsızlandırılacak, öte yandan Kürt kimliğinin siyasal ve kültürel zeminlerde ifadesi kolaylaştırılacaktı.

Proje doğruydu. Şiddet tüm dünyada bir siyasal mücadele yöntemi olarak lanetleniyordu. Irak'ta taşlar yerine oturuyor, ABD tam destek veriyordu. Türkiye'nin bölgesel etkisi hem ekonomik hem diplomatik olarak zirvedeydi. Halk da bıkmıştı; Kürtler biraz özgürlük ve refah istiyor, barışın kalıcı hale gelmesini bekliyordu. Türkler de artık şiddetin demokrasiyi ve ekonomiyi rehin almasından bıkmışlardı.

Ancak PKK, bir yandan bu sürecin içinde, muhatap olmak istiyor, öte yandan da her durumda tasfiye edileceğinden korkuyordu. Ne dünyada ne bölgede PKK'nın müttefiki kalmıştı; ABD, PKK'yı Türkiye ile 'ortak düşman' ilan etmiş, Barzani ve Talabani PKK'nın şiddet politikasının Irak'ta kendi geleceklerini tehdit ettiğini kavramıştı.

(Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz)

(İhsan Dağı - Zaman)