Bir insan nasıl, 'ölene kadar iktidarı bırakmayacağım, savaşacağım' der?

Kaddafi bunu dedi ve dediğini de yaptı. Şimdi aynı şeyi Suriye'den Beşşar Esed söylüyor. Bana 'toplu intihar girişimi' olarak görülen bu 'iktidar inadı' galiba bunu söyleyenler için normal, gerekli ve hatta kaçınılmaz bir tutum. Bu tutum ve 'tutku'yu açıklamak üzere genellikle Lord Acton'un meşhur lafı hatırlatılır; "iktidar yozlaştırır, mutlak iktidar mutlaka..."

Hayır ben, bunu yapmayacağım. Çünkü bu 'tutku'yu iktidarla değil insanla açıklamamız gerektiğini düşünüyorum. Bence iktidar yozlaştırmaz. İktidar sadece bir katalizördür, 'öz'ü ortaya çıkarır. Kimse 'iktidarı' suçlamasın 'iktidardakilerin yozlaşması'ndan dolayı. Yozlaşmayı 'dışsallaştırmak' yerine 'içeride' aramak daha doğru olabilir. Doğanıza dönersiniz iktidardayken, kim ve ne olduğunuzu keşfedersiniz. Ve de tabii ki seversiniz keşfettiğiniz doğanızı. Kim sevmez özünü?

Bu yüzdendir iktidarın vazgeçilmezliği. İktidar, varlığınızın taa kendisidir çünkü. 'Kendi'nden ayrılmak istemez iktidardakiler. Kaybetmek demek iktidarı, kendinizden 'ayrılmak' demektir. Ayrılık zordur, katlanılmazdır. Hele ki ayrıldığınız bizatihi varlığınızın 'öz'üyse... Yani iktidar, hele mutlak iktidar çok 'varoluşsal' bir haldir. Onsuz 'varlık' olmaz.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

İhsan Dağı / Zaman