İki ülkede de baskıcı devlet geleneğini sahiplenen otoriterleşmeci siyasi kültür ve liderlik etme anlayışları, benzerliklerin oluşmasında en önemli rolü oynuyor.
Putin ve Erdoğan’ın temsil ettiği ideolojilerin birbirinden farklı olmasının bu bakımdan bir ehemmiyeti yok. Neticede ikisi de aynı kapıya çıkıyor. Seçimli otoriterliğe...
Rusya’daki otoriterlik petrol ve gaz gelirleri ile sübvanse ediliyor. Türkiye’deki popülist otoriterliğin siyasi yakıtı ise ekonomik büyüme...
AKP iktidarı her seçimden oyunu artırarak çıkmışsa, bunda, büyüme sayesinde genişleyen kamu parasını harcama imkânlarını, yoksul seçmeninin hayatını iyileştirici kaynak transferlerinde de beceriyle kullanmasının önemli payı var.
Sonra, Türk ve Rus medyalarının durumu da benziyor birbirlerine...
Rusya’da medyanın neredeyse tamamı Kremlin tarafından kontrol ve sübvanse edilir.
Türkiye’de ise medyanın yarısından fazlası siyasi iktidar koalisyonunun kontrolündedir. Geri kalanı da büyük ölçüde sindirilmiş ve kendi kendisini iktidarın menfaatine oto-sansürüyle kontrol eder hale getirilmiştir.
İki ülkenin muktedirleri birbirlerine iktidar modeli oluştururlar.
Benzerlikleri arasında, muhalefetlerinden yana şanslı oluşları da var.
Üstelik tarihsel bir şans bu, çünkü istikbal adına bir değer ve alternatif ortaya koyarak, politika üreterek kendilerine dünyayı dar eden ve dolayısıyla ciddiye alınmayı da hak eden bir ana muhalefet yok ülkelerinde...