Bölüme ilk girdiğimizde tek soruluk bir sınav yapmıştı; soru şuydu; ‘Neden tarih okumak istiyorsunuz?’. Çok iyi hatırlıyorum, ben de cevaben, ‘tarihsel süreç içinde insanlık, toplumlar ne şekilde değişiyor, değişmeyen şeyler var mı? Sorusuna cevap aradığım için tarih okumak istediğimi yazmıştım’. Yılını tam olarak hatırlamıyorum ama 1980 civarı olmalı.

Cevaplar umut kırıcı oldu
O günden bu yana, hâlâ bu sorunun cevabını arıyorum; bulduğumu düşündüğüm bazı cevaplar oldukça umut kırıcı oldu. Umudumu yitirmemeyi de, siyasal tavrım ve ona destek olan dini inancım çerçevesinde öğrendim; koşullar ne olursa olsun, biz doğru bildiğimiz yolda gitmek ve gereğini yapmakla mükellefiz!

Şu aralar, umut kırıcı sayısız örnekten biri olarak, aklıma gelenlerden biri; Birinci Dünya Savaşı sürecinde Arap vilayetlerinin imparatorluktan kopuş sürecini hızlandıran Cemal ve Enver Paşa’lara zamanında Arap şair, yazar ve ileri gelenlerinin dizdiği övgüler. Arap milliyetçiliği veya kopuş sürecindeki diğer olaylar, elbette bu kısa süreç içinde yaşananlar ile açıklanamaz. Ancak, Osmanlıların (İttihatçılar) Almanya yanında savaşa girip, bunu ‘Cihat’ olarak takdim etmesi ve bundan sonra Arap vilayetlerinde yaşanan trajediyi hepimiz biliyoruz. Fazla hatırlamadığımız, İttihatçı Arapların tutumudur. Sadece İttihatçı Araplar da değil, hatta iyi niyetle sonuna kadar Osmanlılardan kopmak istemediği için onları destekleyenler de değil, o dönemin iktidarı onlar olduğu için o cephede yer alanlar, önde gelen Arap milliyetçilerini darağaçlarında sallandıran Cemal Paşa’ya ve tüm Osmanlı vilayetlerinden gelen fukara gençleri sonu gelmez ihtirasları uğruna cepheden cepheye sürükleyen Enver Paşa’ya övgüler dizen kasideler yazan Arapları hatırlayan var mı? Ama, biz hatırlamasak da, vardılar.

Yazının devamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz