Fransa Parlamentosu’nun, ‘Ermeni soykırımı’nın inkârını suç sayan yasayı kabul etmesi üzerine Türkiye’nin verdiği Mehter Marşı tonunda tepki, aklı başında olan herkes tarafından yeterince sorgulandı.

Perşembe günkü yazımı da yazamadığım için gündemdeki konular iyice birikti, hangi birini yazayım diye düşünürken, üzerine yazmayı hiç düşünmediğim bir konuya takılıp kaldım.

Tarih okumamda, BÜ Tarih bölümünde sevgili hocamız Engin Deniz Akarlı’nın büyük rolü vardır.

Demokratikleşmede uzlaşılmasını umarken, tersi yönde bir ‘büyük uzlaşma’ sağlandı. Büyük ama uğursuz bir uzlaşma!

Ergenekon davası, ‘daha demokratik bir Türkiye’ özlemi çeken birçok insanı heyecanlandırdı. Bu son derece ‘anlaşılır’ bir durumdu.

Mevcut iktidarın baskılama politikalarının en önde gelen icraatçıları arasında, eski 28 Şubatçıların olması tesadüf değil. Onlar bu işleri iyi bilirler.

Önce TV dizisi, sonra film dizisi olarak çok tartışma yaratan ‘Kurtlar Vadisi’ serisinin son örneği ‘Kurtlar Vadisi Filistin’, geçen hafta vizyona girdi. Ama, filmi beğenenler dışında kimse bir şey yazmadı!

Müslüman coğrafyanın içinde bulunduğu siyasi ve toplumsal darboğazları sahiden dert ediyorsak ve bu sorunları aşmak için, bu halklarla dayanışmak istiyorsak, bir iki klişenin ardına sığınıp rahat uyku uyumayı tercih etmek yerine, uykumuzu kaçıracak gerçeklerle yüzleşmeyi göze almak zorundayız.

Ama görünen o ki, konu anlaşmak ve barışmaktan ziyade, CHP’yi köşeye sıkıştırmak, birilerinin geçmişini sorgularken kendininkini temize çıkarmak. Belki böyle olması tabii, ama böyle olunca mesele tarihi sorgulamak olamıyor...

Ve tabii unutmayalım, böyle bir dil ve anlayış topyekûn bir demokrasi anlayışı ve dilini benimsemekle alakalı, o noktada ne halde olduğumuz ise malum.

Turgut Özal’ın sivil siyasetin öncüsü olması efsanesini sorgulamazsak, bazı şeyleri örtbas etme, görmezden gelme geleneği başka şekillerde devam edecek, düze çıkamayacağız demektir.

iktidar mutlaklaştıkça, gidiş bu yönde olduğu sürece, hepimiz her an gözü kararmış olanların şerrine maruz kalabiliriz... kimse kendini kandırmasın, sırtlanların av partisi bitmeden kimsenin kurban olmama garantisi olamaz...

Öcalan’ı affetmeyi telaffuz edenin, kirli savaşın düşünce babalarından biri olması tesadüf değil. Bu kafa, sadece devlete, devlet aklına, güce ve gücün siyasetine inanan bir kafa

Bugün Türkiye’nin karşı karşıya bulunduğu meseleler, sıradan bir iktidar siyasetini aşan meseleler.

Modası geçtiği için kimse ulus-devletin tarihsel süreç içindeki önemini teslim etmek istemiyor ama, ulus-devlet geleneksel toplumların olumlu manada çözülüşünü sağlayan süreçtir.

Yılların karşılıklı güvensizliğini ortadan kaldırmak için, kısa vadede hiçbir şey yeterli olmayacak. Türkler demokratlaşma çerçevesinde yapılanları “teslim olmak”, Kürtler “kandırmaca, oyalama” olarak görmeye devam edecek.

Bağımsız veya federe bir Kürt devleti hayalinden yola çıkanların eteklerindeki taşları korkusuzca dökebilecekleri bir tartışma zemini, ortak bir nokta yakalayabilmek adına iyi bir fırsat olurdu.

Ne yazık ki geldiğimiz noktada, konu hálá "mezhep mensubiyeti" çerçevesinde algılanıyor. Bu çok vahim bir durumdur. Sonu cemaat toplumuna, düzenine gider.