Gürcistan Cumhurbaşkanı Saakaşvili’nin muhtemelen ABD’den aldığı tavsiyeye güvenerek, káğıt üstünde Gürcistan toprağı görünen Güney Osetya’ya karşı askeri güç kullanması fitili ateşledi.

Ve Karadeniz inanılmaz derecede ısındı.

Özellikle Rusya Federasyonu’nun Gürcistan’ın parçası görünen Abhazya ile Güney Osetya’nın "bağımsızlığını" tanıdığını ilan etmesinden sonra olayların geri dönülmez bir nitelik kazandığı anlaşılıyor.

Nitekim Rusya Federasyonu Başkanı Dimitri Medvedev kendi tutumlarını savunurken ne kadar kararlı görünüyorsa, bu kararı tanımama konusunda da başta ABD olmak üzere Batı ülkeleri, örneğin Almanya, İngiltere, Fransa da o kadar kararlı görünüyorlar.

Onların birbirlerine karşı güç gösterisinde bulunması değil, bu güç gösterisiyle ilgili coğrafyada bizim de bulunmamızdır Türkiye yönünden önemli olan.

Bu yüzden hem Kafkasya’nın petrol ve doğal gaz geçiş yolunun hem de Karadeniz’in üzerinde kara bulutlar dolaşmaktadır.

Olayın başından itibaren yaşananlara bakınca aynen 1990 yılında Saddam Hüseyin’in Kuveyt’e saldırmasına izin verildiği gibi bu olayda da Saakaşvili’nin Güney Osetya’ya girmesi tavsiye edilmiş gibi görünüyor. O nedenle hesabı kitabı yapılmış bir senaryonun sahnelendiği izlenimi doğuyor.

Amerika’nın Gürcistan’ı aşırı sahiplenmesi ve "acil insani yardım" gerekçesiyle Karadeniz’e içinde gerçekten bu tür malzeme de bulunan savaş gemileri göndermesi, kavganın sadece Güney Osetya ve Abhazya yüzünden değil, Karadeniz’de kimin egemen olduğu meselesinden çıktığını gösteriyor.

Amerika aynı kavgayı daha önce Afganistan’da verdi. Anımsanacaktır, orada önce Sovyetler Birliği kendi yönetimini kurmuştu. ABD buna son vermek için Taliban’ı silahlandırdı. Sovyetler Birliği’ni bu yolla tasfiye etti. Kendi egemenliğini kabul ettirdi.

Ardından sıra Ortadoğu’yu "halletmeye" geldi. Baba George Bush’un yarım bıraktığını mahdum George Bush tamamlamaya kalktı. Böylece Irak iki kere yıkıldı.

Gerçi sonunda İran mı daha çok kazançlı çıktı (veya çıkacak) henüz belli değilse de en azından başta ABD olmak üzere Batı devletlerine mensup petrol şirketleri aracılığıyla Ortadoğu’nun zenginliğine el konuldu.

Sovyetler Birliği’nin yıkılmasından sonra "demirperde" ülkelerinin neredeyse tamamı Batı kampının parçası oldular. Rusya’nın elinde bir tek Asya’daki "Bağımsız Devletler Topluluğu" kaldı. O da ne kadar kaldıysa!

Görüldüğü gibi ortada Rusya’nın aleyhine genişleyen bir "askersiz istila" süreci var. Bunların bir kısmına Rusya’nın çaresizlikten ses çıkarmamış olması gerçeği değiştirmez. Ama Güney Osetya ve Abhazya ile ilgili gelişmeler göstermektedir ki Rusya da Batı dünyasına "artık yeter" mesajını vermeye kendini mecbur hissetmiştir.

Bizim tartıştığımız Rusya’nın Gürcistan’a askeri müdahalesinin haklı olup olmadığı değildir. Biz resmin gerisindeki gerçeği göstermek istiyoruz.

oeksi@hurriyet.com.tr                 

OKTAY EKŞİ - HÜRRİYET