Gitmeden önce yazıp bildirdiğim üzere hafta sonunda Türk okulunu görüp, Türkçe yarışmasını izlemek üzere Senegal'e gittim. Yarışmayı izlemekle kalmadım hatta jüri bile oldum.

Her gezide olduğu gibi bunda da mizahçı yanımı devreye soktuğum anlar, fırsatlar oldu. Son derece ciddi konular da konuşuldu.

Genelde ben yazılarımı yazmadan önce yazının niteliği hakkında bir açıklama yapmam. Mizah yazarken ciddi meseleyi de içine katabilirim. Ama bu sefer durum farklı. Hassas bir konu var önümde.

Malum bu okullar Fethullah Gülen'in çizdiği yolda yürüyen insanların gayretleri ile kurulmuş durumda. Okulu gezdim, öğrencileri gördüm dinledim, bu işe soyunmuş yetkililerin, işadamlarının, öğretmenlerin katıldığı uzun bir sohbet gecesinde de bulundum ve görüşlerimi anlattım. Onlar da bana diyeceklerini dediler, bütün bunları yarın okullar hakkında bir değerlendirme yazısıyla yazacağım. İçine mizah karıştırılması uygun olmayan, karıştırılma gayreti olsa bile bir çok insanın duyarlılığını zedeleyebilecek bir durum olur bu. Dolayısıyla o yazımı yarına saklıyorum, bugün ise sadece mizah yazıyorum. Sohbetimiz din ağırlıklıydı, felsefeydi, benim hoşuma giden türde, entelektüel merakımı gıdıklayan ve düşündüren bir sohbetti. Konuşurken yarın yazacağım yazıyı yazmayı planlamıştım bile, arkadaşlara da gelecek yazıda neler olabileceğinin ipuçlarını verdim. Onlar da görüşlerini söylediler, onlardan da öğrendim ben yarınki yazıdan çok umutluyum, umarım arzuladığımı başarırım. Bugün ise sadece hafif konu absürd bir tiyatro var.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz