Devrimler toplumda travmatik etkiler yaratmamış da bunu Fırat uydurmuş değil... Bütün devrimler gibi Kemalist devrim de toplumun çoğunluğunda travma yaratmıştır.
“Travma” yaratmayacak kadar radikallikten uzak değişimlere “devrim” denilmez zaten.
Fırat’ın yanlış bulduğum tarafı, siyasetçinin, hele de iktidardaki bir siyasetçinin sakınması gereken bir travmayı bu sözleriyle kendisinin yaratmış, toplumdaki kutuplaşmayı keskinleştirmiş olmasıdır.
Böylesine keskin bir kutuplaşma ortamında araştırmaya, öğrenmeye, değerlendirmeye yönelik tartışmalar, müzakereler yapılamaz. Sadece kaygılar ve karşılıklı duygular bileylenmiş, yumruklar daha bir sıkılmış olur!
Bundan en çok sakınması gereken, ülkeyi yönetmenin birinci derece sorumluluğunu taşıyan iktidar partisidir. Bu tür tartışmaları aydınlar yapmalı, iktidar ise sakınmalıdır. 

Kusur kimde?
Kusur iki taraflıdır. Hem “İrtica geliyor” telaşına kapılanlar, hem bu kaygıyı gideremeyen AKP...
Dengir Fırat’ın devrimler dönemi hakkında dedikleri Demirel’in 1980’lerde Yeni Asya gazetesine anlattıklarının yanında çok hafif kalır! Hatta Ecevit’in “Atatürk ve Milliyetçilik” adlı kitabında, “Devrimler halka ekonomik bakımdan ne getirmişti?” diye sorgulayan sayfaları yanında bile Fırat’ın sözleri hayli yüzeyseldir.
Peki, niye Fırat’ın birkaç cümlesi kıyametleri koparmaya yetti? AKP’nin Türkiye’yi Atatürk öncesine götürmek istediğinden kaygılanan çevreler Fırat’ın bu sözlerini bir saldırı olarak algıladılar da ondan.
AKP Batılı anlamda liberal bir laikliği benimsiyor; hatta kimin niyeti ne olursa olsun, reformların Türkiye’yi götürmekte olduğu yer de Batı modelidir zaten. Ancak AKP, toplumun önemli kesimlerinde tarihten gelen endişeleri depreştirmekten sakınma konusunda yeterli beceriyi gösterememiştir.
AKP artık kendi gündemine hâkim olmalı, ekonomi, demokrasi ve AB sürecine odaklanmalıdır.

Maddi gerçek
Fırat’ı eleştirmem, bir iktidar sorumlusu olduğu halde gerilimi tırmandırdığı içindir. Yoksa, bütün devrimler gibi Kemalist devrimler de elbette toplumun geniş kesimlerinde şok ve travma yaratmıştı. O kadar radikal olmasaydı “devrim” olmazdı zaten.
Şevket Süreyya’nın “Tek Adam”ını, Yakup Kadri’nin “Ankara” ve “Panorama” eserlerini okumak bile travmayı görmek için yeter.
Sadece “gericiler”in travmaya uğradığını söylemek gibi tarih dışı bir retoriğin de anlamı yoktur.
Ancak iki maddi, olgusal gerçek vardır, herkes içine sindirmeli:
-  Atatürk devrimleri yerleşmiştir; ne padişah ve halife, ne de Arap harfleri hayal edilebilir. Yasalarını ve yargı içtihatlarını Avrupa Birliği’ne uyarlayan, dünyayla ekonomik bağlantısını yılda 500 milyar dolara götüren, toplumsal yapısı bu derecede çeşitlilik kazanmış olan Türkiye’nin teokrasiye kayması da hayal bile edilemez. Türkiye için Batılı demokrasiden başka bir rejim olamaz.
-  Atatürk’e hayranlık duygularımız ne olursa olsun, İnönü’nün yarım asır önce belirttiği gibi, “Artık Atatürk devrine dönemeyiz. Ülkeyi ihtilal metotlarıyla idare edemeyiz. Vatandaş reyini istediği gibi kullanacaktır...”
Biraz soğukkanlılık, biraz analitik düşünce; lütfen...

t.akyol@milliyet.com.tr