TERÖR örgütü PKK, TRT’nin Kürtçe yayın yapmasına ateş püskürüyor. TRT 6 ya da Kürtçe adıyla TRT Şeş kanalında program yapan Kürt sanatçıları “hain” diye suçluyor, hedef gösteriyor.
Öcalan, avukatları vasıtasıyla “Kürtçe televizyonla, devlet kendi Kürdünü yaratmak istiyor” diye provokatif bir açıklama yapıyor, kanalı hükümetin değil, ABD’nin açtırdığını söylüyor!
Terör örgütünün siteleri TRT Şeş’i “Siyasi köy koruculuğu” diye suçluyor!
DTP’liler de Kürtçe TV’den müthiş rahatsız. Önce boykot ettiler, açılış törenine bile katılmadılar. DTP’li Demirtaş, “Kürtçe TV bir AKP projesidir, devlet projesi değildir, seçim yatırımıdır” diye açıklama yaptı.
O zaman İmralı’daki şeflerinin “Bu Amerikan projesidir” şeklindeki buyruğunu henüz almamışlardı!
Fakat PKK’nın ve DTP’nin bu boykot ve karalama kampanyası tutmadı, kanal bölgede beğenildi. Ve DTP ağız değiştirmeye başladı. Ahmet Türk, bu kanal için, “Halkımızın yıllardır sürdürdüğü onurlu mücadelenin kazanımıdır” dedi. Musa Anter ve Celal Doğan gibi isimleri saydı, böyle “binlerce” kişinin hayatlarını vererek elde edilmiş bir “kazanım” olduğunu söyledi...

Etnik milliyetçilik
Bütün bunların anlamı şudur: PKK ve DTP Kürtlerde “yabancılaşma” duygusunu derinleştirmek istiyor. Kürt vatandaşlarımızda sevinç ve rahatlama yaratan açılımları “tuzak” gibi göstermeye çalışıyor.
Ahmet Türk’ün “Ermenilere yapılanları bugün Kürtler yaşıyor” sözünü hatırlayın!
Gazze’de yaşanan facia bütün yüreklerde infial yaratıyor ya; Ahmet Türk hemen üstüne atlıyor, “AKP Kürt meselesinde İsrail politikası izliyor” diyor!
PKK ve DTP niye böyle yapıyor?
Çünkü militan milliyetçiliği besleyen en kışkırtıcı kaynak, mağduriyet ve ezilmişlik duygusu ve bunun yarattığı taşkın öfkelerdir.
PKK’yı yaratan da sürdüren de bu ezilme ve öfke duygusudur. Yayınlarına bakın, taşkın ve kışkırtıcı bir “ezilme” ve “isyan” motifinin sürekli işlendiğini görürsünüz.
Geçmişte Kürtlerin yok sayılması, dil ve kültürlerinin yasaklanması ve 12 Eylül’deki işkenceler Kürt sorununu çözmemiş, aksine, Kürt milliyetçiliğini beslemiştir! Bu, Org. Aytaç Yalman’ın da ifade ettiği bir gerçektir.

İki yol
Şimdi ise bir yandan bölgedeki ekonomik dinamikler, burjuvalaşma ve entegrasyon süreci, öbür yanda Kürt kimliği üzerindeki yasakların adım adım kaldırılması, TRT Şeş ve YÖK’ün Kürt Dili ve Edebiyatı bölümleri kurmaktan bahsetmesi gibi gelişmeler Kürt vatandaşlarımızda rahatlama ve benimsenme duygusu yaratıyor... PKK ve DTP bundan rahatsız oluyor!
Üniter devlet içinde bu açılımlar elbette zamanla, ezilme ve isyan duyguları yerine, birlikte yaşama duygularını güçlendirecektir.
Halbuki PKK’nın gıdası, ezilme ve isyan duygularıdır. Onun için PKK ve DTP sürekli sıkıntı, gerilim ve çatışma mesajları veriyor, Roj TV boğucu siyasi yayınlar ve ölüm çağrıları yapıyor...
TRT Şeş ise şarkılı, türkülü, oyunlu, eğlenceli bir kanaldır ve halk bunu beğenmiş, bunu tutmuştur. PKK’nın ve TRT 6’nın yayınları iki ayrı yolun göstergeleridir:
Biri kan, ölüm, fakirlik... Öbürü, üniter devlet ve çoğulcu demokrasi içinde özgürlük ve ekonomik gelişme...
TRT Genel Müdürü Sayın İsmail Şahin’i kutluyorum; “Muharrem” ayındaki Alevi-İslam yayınları için de kutluyorum.

Taha Akyol - Milliyet

t.akyol@milliyet.com.tr