ne gerçek saygısı, ne insan sevgisi; ne efendilik, kibarlık özeni, ne seviye kaygısı.. eskiden de çoğunluk böyle idi. yalnız şu farkla .reklamlarla , propagandalarla mevcut hal olduğundan farklı gösterilip, idealize edilerek gerçekler saptırılıyordu. toplumdaki yatay hareketlilik arttıkça ,farklı katmanlardaki bireylerin kontakt kurma sıklığı arttıkça, insanlar birbirlerini gerçek hayat sahnesinde tanıma ve test etme imkanı buldukça daha beter durumlarla da karşılaşacağız.örneğin artık kimse; biz anadolu çocuğuyuz, mertiz, delikanlıyız, söz namustur, ser verir sır vermeyiz edebiyatına aldanmıyor , çünkü bunu söyleyen insanların gerçeğini artık tecrübe ile çok iyi biliyor.

tam tersine. syn zülfü livaneli elli yıldır gerçekten bu ülkede mi yaşıyor yoksa başka ülkede mi bilemem ama bildğim tek bir şey var bu millet hiç ama hiç bu kadar saygı görmedi.i.özellikle livanelinin chp si döneminde kuduz köpekten de aşağı sayılan mütedeyyin insanlar gerçek değerine kavuştu.çok şükür.livanelinin herhalde söylemek istediği ancak bir türlü söyleyemediği bu olsa gerek.çatlasanda patlasanda bu böyle.

değersizleşme politikası. düşüncelerini paylaşmasamda livaneli doğru yazmış.ben bir hekim olarak bu dönem kadar hiçbir dönemde bu kadar değersizleştirilmemiştim.doktormuş! senin mimardan,mühendisten ne farkın var sözü kulaklarımda çınlıyor.aynı değersizleştirme öğretmenlerde sözkonusu, bir dokun bin ah işit cinsinden.allah sonumuzu hayır etsin.

söyle ki. evet daha gucluyuz ekonomımz bakısımız cok sukur, bu ulke neler gormustu.ama ne yazık kı bu son donemde kutuplasma ve ayrısma cok tehlıkelı boyutlara geld.soyle bır ozellıgıde var bundan oncekı donemde sag topluma karsı yapılan seylerı bız metanetle kabul etmek zorunda kaldık.su anda sol tarafa yapılan seylerı metanetle degıl daha cok cıldırarak yapıyolar.cunku bakıtıgında mahalle baskısı, mahlle baskısı dıyenlerın sesı daha cok cıkıyor

bu konuşmalar bana nedense hep chp yi hatırlatıyor.. özellikle 1950 öncesi değersizleştirme ve yok sayma dönemlerini.

kemalist sol zülfü efendiden inciler. daha önceki dönemlerde (inönü, ecevit vb) müslümanlar tahkir ediliyordu, insan yerine bile konulmuyordu, ibadethaneleri kapatılıp ahıra veya eğlence yerine tahvil ediliyordu da sen ve senin gibilerin gıkkı çıkmıyordu. bu kadar rezillik ve daha beteri yapılıyordu bir kısım insanlara karşı. ne yani bütün bunlar nezaket içinde yapılıyordu diye güzel bir haslet mi oldu? şimdi ise her şey açıkça yapılıyor, bazı insanlar bazı düşüncelerden hoşlanmadıklarını açıkça beyan ediyor diye kötü mü oldu?