Bir kadın ihaneti içine sindirmiyor aslında, onu beslemeyi tercih ediyor. Affeden kaç kadın olan bitenin üzerine hiç yaşanmamış gibi sünger çekebiliyor? Bir daha sözünü etmeksiniz, ihanet eden tarafla aynı yolda yürümeye devam ediyor?

Yoksa her an içinde yaşayıp, unutmuş gibi mi yapıyor? Gerçekten bir hataydı deyip, belleğinden o yaşanmışlığı kazıyıp atabilen kaç kadın var acaba? Ya da var mı?

Affetmiş gibi yapıyor çoğu, şartlar çoluk çocuk derken, affetmesi gerekliliği doğduğu için affediyor. Annesinden öyle gördüğü için sineye çekiyor. Ve en güzel telkin olan " Hangi erkek yapmıyor ki" sözünden yola çıkarak içindeki yangını sönsün diye üflüyor.

Hem sonra affeden kadının bir de "Büyüklük gösterdi" brovesi var işin içinde... Yücelten bir duygu gibi alıp taşımak istediği bu şan, zaman aşımına uğradığında ve elinden alındığında yani karşı taraf bu özverili diye tabir ettiği kadını o yerden indirip zamanla tekrar genellediğinde sizce hangi kadın o büyük affedişi tekrar pişirip masaya koymuyor?

Ya da masaya koymayıp suratına çarpıyor?

Evlilik ne kutsal bir müessesedir halbuki… Başka heyecanların, anlık heveslerin katletmemesi gereken, masum ve hayatın temellerinden birini oluşturan ezelden süregelen bir birlikteliktir. Nesillerin devamı için şart, hayatın ilerlemesi için gerekli en önde gelen kurumdur.

Kurumdur diyorum çünkü genelde eşler birbirini o müessese içinde tanımak için daha iyi fırsat bulurken, olması gerekenler olmaz ise yani etrafını çevreleyen sınırlar belirlenmez ise ortada bir anda düşman istilasına uğrayabilecek, eşyaları onları bunları o senin bu benim diye paylaşılacak ve sonrasında düşmanlıkla yıkılacak bir bina vardır. 

Hatta ihanet yani sadakat için; bu sınırlar içersinde ortalığı en çok bertaraf eden hatta parasızlıktan bile daha tehlikeli bir olgudur denilebilir.

Yani su dolu bardak bir kere kırıldığı vakit, o saatten sonra ne o su aynı kabın, ne de o kap aynı suyundur artık… Biri yerde paramparça, diğeri döküldüğü yerin şeklini almış çırpınır durur.

Çok samimi söylüyorum ki, aldatılan kadın bana kalırsa affetmiş gibi yapıyor ama asla unutmuyor. Yeri ve zamanı geldiğinde raftan çıkarmak üzere saklıyor. Bunun aksi bir durumda ise özgücen eksikliği ile zaten kendi ilişkisini birgün başka bir sebepten elinde olmadan tüketerek bitiriyor. O saatten sonra zaten kağat üzerinde yaşanan bir evliikten başka birşey kalmıyor.

"HANGİ ERKEK YAPMIYOR?

SEVEN KADIN AFFEDER…"

İşte bu iki söz yüzünden kaç evlilik evlilikten çıkıyor. Etrafımda mutlu olan çok az kadın var. Mutsuzların da yüzde doksanı da 'Hangi erkek yapmıyor'dan nasibini almış. Affeden de pişman affetmeyen de… Yaralı yamalı kadınlar bunlar...

ASLA FEMİNİST DEĞİLİM. Hatta erkeğin bir adım önden gideceği durumların çok  olduğunun da savunucusuyumdur lakin bu konuda antipatik olacağımı bile bile şunu demek istiyorum.

Evde seni bekleyenin, şu an yanında gönlünü eylediğinden ne eksiği ve ne fazlası var?

Evdeki bu sorunun cevabında sınıfta kalıyorsa Allah yardımcın olsun fakat yine bunun adabı,yolu yordamı bu değil…

Ama iki kalça, iki göğüs ise herşeyi deviriyorsan UYAN BE ADAM UYAN… Sen bu kadar vahşi olamassın. Çünkü hayvan değil evvela insansın.

Sana gelince; 'Ey aldatılan kadın'… O evliliği sürdürüyorsan ya affet sus sonsuza kadar, ya da bitir herşeyi, affetme konuş için soğuyana kadar!

NOT: İki tarafa da yanmam o ortada masumca bakan yavrulara yandığım kadar…

Serdem Coşkun- Haber7

serdemcoskun@gmail.com