Bu milletten Cumhur olur, Tayyip'ten reis

Bilici, "Cumhurbaşkanımız, bir gün halkının kendisi hakkında “Tayyip” veya “Reis” değil de “Sayın Cumhurbaşkanı”, “Sayın Erdoğan” şeklinde konuşulduğunu öğrenirse, bilsin ki milletle arasına sevimsiz bir mesafe girmiştir" dedi.

İşte o yazı:

BU MİLLETTEN CUMHUR OLUR, TAYYİP’DEN REİS.

Cumhuriyetin kuruluşundan beri temayüz etmiş liderleri bir sayalım mı ne dersiniz? Atatürk, Bayar, İnönü, Menderes, Ecevit, Demirel, Türkeş, Erbakan, Baykal, Özal, Çiller, Kılıçdaroğlu, Bahçeli… Hepsi kendilerinden bahsettiğimizde soyadlarıyla andığımız liderler. Bunun istisnası sadece iki lider var; Muhsin Yazıcıoğlu ve Recep Tayyip Erdoğan. Muhsin Yazıcıoğlu siyaseten fazla öne çıkamasa da, insanımızın çoğunun kalbinde özel yer edinmeyi başarmış bir lider, aynı zamanda bir kanaat önderiydi. Kendisinden başka bir yazımızda etraflıca bahsederiz. Şimdi asıl konumuza dönelim. Tayyip Erdoğan da sevenleri tarafından “Tayyip” ismiyle zikredilen bir lider. Tayyip Bey’in kendisi de bu durumdan haberdar ve bundan hiç rahatsız olduğunu sanmıyorum.

Siyasete aktif olarak atıldığı ilk günlerden beri gıyabında kendisinden Tayyip olarak bahsedilmesi, Tayyip Erdoğan’ın siyasi tarzını doğru tetkik etmek için önemli bir ipucu. Bir insan, kendisiyle arasında mesafe bulunan kişilere veya resmi ilişkide bulunduğu şahıslara ismiyle hitap etmez. İsmiyle hitap etse de sonuna bey, hanım, hocam gibi saygı ve resmiyet içeren unvanlar ekler. Aksi durum nezaketsizlik ya da cahillik olarak algılanır. Oysa Tayyip Erdoğan için oy veren, onu canı gönülden seven ve hatta onun için kendisini kurşunların önüne atan milyonlarca insan kendisinden bahsederken hep Tayyip diyorlar, Tayyip bey bile deme ihtiyacı duymuyorlar. Sosyopsikolojik bir tahlil yapacak olursak sokaktaki insanlar kendisine Tayyip derken, arkadaşım Tayyip, komşum Tayyip, abim Tayyip, kardeşim Tayyip der gibi hissederek konuşuyorlar. Siyasi bir liderin halkıyla bu kadar sıcak, bu kadar içten temas kurması alışageldiğimiz bir durum değil. Dışarıdan bakıldığında bir küçümseme, bir ciddiye almama gibi görünen bu hitap, tam tersine Tayyip Erdoğan’ın en büyük itici faktörü oldu. Kendisini devletin zirvesine taşıyan ve her geçen gün artarak kendisini siyasi arenada rakipsiz hale getiren güç, tam da bu hitabın arkasında gizli olan psikolojik saiklerden kaynaklanıyor. Şimdi başka bir lider bunun önemli bir etken olduğuna inanarak, kendisinin de gıyabında ön ismiyle anılmasını istese buna halk ne kadar itibar eder sizce? Bu hitap şekli liderin istemesi değil, halkın teveccüh gösterip kendisine çok yakın hissetmesi durumunda tercih edeceği bir konumlama. Bir taltif olarak gördüğüm Tayyip hitabının arkasında onlarca yılın gayreti, halkla içten bir ünsiyet kurmanın samimiyeti, yetiştiği sosyal cemiyetlerden tevarüs ettiği merhameti ve tecrübe ile biriktirdiği siyasi feraseti var.

Tayyip Erdoğan’ın halkın nazarında bu denli güç kesbetmesi kişiliğine ve niyetine duyulan itimadın tabii bir sonucu. Şöyle düşünürsek mevzuyu daha sarih gözlemleyebiliriz. Bundan 20 sene evvel hangimiz Milli Görüş çizgisinden gelen bir kişinin halkın yarısından oy alacağını hayal edebilirdi ki? Bugün sürrealist bir tablo gibi karşımızda duran Tayyip Erdoğan portresi, üzerinde siyaset bilimcilerin, toplumbilimcilerin kapsamlı inceleme, araştırma ve analizler yapması gereken sıra dışı bir fenomen.

Sevenleri gıyabında Tayyip dedikleri bu lidere, gün geçtikçe artan toplumsal nüfuzu ve siyasi pozisyonundan mülhem, aynı zamanda kendileriyle aralarındaki samimiyeti zedelemeyecek daha itibarlı bir unvan armağan etti; Reis. Tayyip’den Reis’e, dostumuz, arkadaşımız, kardeşimizle başlayıp abimiz, büyüğümüz, komutanımıza dönüşen bu serüven, Türkiye’nin son 25 yılında geçirdiği masalsı değişimdeki gizli kodlarının en özet izahıdır.

Cumhurbaşkanımız, bir gün halkının kendisi hakkında “Tayyip” veya “Reis” değil de “Sayın Cumhurbaşkanı”, “Sayın Erdoğan” şeklinde konuşulduğunu öğrenirse, bilsin ki milletle arasına sevimsiz bir mesafe girmiştir.