Özkök: Emin kardeşim, geç olmadı mı?

Hürriyet yazarı Ertuğrul Özkök, Mehmet Ali Birand'ın belgeselinde, eski çalışma arkadaşı olan Sözcü yazarı Emin Çölaşan'ın 28 Şubat sürecinde TSK'nın verdiği brifingler sonrası dönemin Genelkurmay 2. Başkanı Çevir Bir'in odasında Bir'e 'Darbe var mı darbe?' diye sorduğunu iddia etmişti.

Özkök'ün bu sözlerini yalanlayan Çölaşan da ağır itham ve iddiaların yer aldığı cevabında, "Yaşını başını almış, torunları var, artık çaptan düştüğü için magazin yazarlığı yapıyor, Tayipgillere yağ çekiyor!.. Geçmişte birlikte çalıştığımız dönemlerde, özellikle AKP iktidarı döneminde tir tir titrer, patronunun ve kendisinin çıkarlarına zarar gelmesin diye yazılarımı sansür eder, tepki gösterince özür diler, ağlaşır, bir daha yapmayacağına dair torunlarının üzerine yeminler ederdi!

Bu adam kendini bizlere şöyle tanıtırdı: "Ben gazeteci değilim beyler, ben cambazım cambaz. Ben elindeki altı topu havaya fırlatıp yere düşürmeyen jonglörüm. Ben patronu, damadını ve kızlarını idare eden bir cambazım..."

Bu adam bana patronu adına rüşvet teklif eden biridir. Hürriyet'ten istifa edip gitmem karşılığında bana çok büyük paralar önermiş, elimin tersiyle itince karşımda mosmor olup gitmişti. İktidardan korkuyorlardı. İktidar benim kovulmamı istiyordu ve bir süre sonra kovmak zorunda kaldılar! Sözünü ettiğim cambazı herhalde tanıdınız." demişti.

Çölaşan'ın bu ifadelerine Özkök'ün bugünkü köşesinden verdiği cevabı ise şöyle:

Emin Kardeşim, biraz geç olmadı mı

Polemik yapmayı sevmem.
Hele hele Emin Çölaşan gibi bir yazarla polemik yapmayı hiç istemem.

Onun kullanabileceği keskin sıfatlar, vurduğu zaman yıkan zamirler, yapıştırdığı o narin etiketler, lakaplar...
Nerde bende o kabiliyet... Kaybedeceğim kesin bir kavgaya girip kafamı, gözümü yardırmayacak kadar hayat bilgisi dersi aldım.
Mehmet Ali Birand’ın 28 Şubat dizisinde, geçmişe ait bir olayı anlattım.
Genelkurmay’daki bir brifingden sonra Emin Çölaşan’ın Çevik Bir’e sorduğu bir soruyu aktardım.
Emin, askerlerin müdahale edip etmeyeceklerini sormuştu.
Çevik Bir de, “Ne diyorsunuz Emin böyle bir şey mi olur” demişti.
Bence ne soruda, ne de cevapta büyütecek bir şey vardı.
O gün hepimiz gazeteci olarak merak ettiklerimizi sorduk.
Gazeteci sormuş, asker de hayretle karşılamış, yok böyle bir şey demişti.
Çölaşan dün beni yalanlamış, yalanlarken de bir güzel saydırmış.
Mesele değil, onun üslubuna, sadece ben değil, artık bütün Türkiye şerbetli...
Söyleyen, söylenenin de değerini tayin ettiği için, bakıp geçiyoruz işte...
Tabii benim de kendi üslubumla söyleyecek birkaç lafım var.
Emin Kardeşim;
Bu yalanlama biraz geç olmadı mı?
Geç derken de 13 yıl falan bir gecikme demek istiyorum...
Herhalde unuttun; ben bu sohbeti, 2 Ekim 1999 günü Hürriyet’teki köşemde yazdım.
O günlerde ne senin, ne başka birinin bir itirazı oldu da ben mi üç maymunu oynadım?
Görmedim, işitmedim, duymadım...
Sen ki, benim her yazımı, ertesi gün, kendi deyişinle “geçirmek” için didik didik okursun.
Hatta Uğur Mumcu yazısında olduğu gibi, ekrandan okuyup, bana aynı gün “geçirdiğin” bile olmuştur.
Şimdi sakın bana “O yazıyı görmemişim” deme.
* * *
Emin Kardeşim;
Gazetecilikte bir kural vardır.
Beş gün sonra gelen yalanlama, doğrulamadır.
Seninki 13 yıl sonra geldi...
Haksız mıyım kardeşim.

NOT: O günkü yazımda, Çevik Bir’in dolaylı bir cevap verdiğini yazmışım. Ama soruya çok şaşırdığını ve “Bu nasıl soru” dediğini çok iyi hatırlıyorum.
- Yazının iki yerinde “Emin” diye hitap ettim. Yazılarımda, insanlara genellikle soyadları ile hitap ederim. Çölaşan genellikle birinci isimleri kullanır. O bunu, insanları aşağılamak için kullanır. Benim öyle bir amacım yoktu.