Perinçek, Öcalan'ı ziyaretinden pişman değil

Mine Şenocaklı'nın röportajı

Sosyalist, ama bazen MHP’den bile milliyetçi... Bir zamanlar Apo’nun elini sıkmış, ama şimdi Kürtçüler’in mızıkçılık yaptığını iddia edip, Diyarbakır’da Türk bayraklı mitingler düzenliyor. Geçmişte söyledikleriyle bugünkü söylemi arasında 180 derece açı farkı ölçüyorum, hiç tereddütsüz, “O zaman hatalıydım” diyebiliyor. Dobralığından hiçbir şey kaybetmemiş, her zamanki gibi en çok tartışılan isimlerden biri...

Doğu Perinçek’i seven çok seviyor, sevmeyen nefret ediyor! O öyle bir adam, hep de öyleydi. Aslında Türkiye İşçi Köylü Partisi lideriyken de ondaki milliyetçi damarı bilen biliyordu. Bazı sol örgütler, ’Maocu Bozkurt’ lakabını ondan takmıştı... Yani milliyetçi damarı MHP’lileri neredeyse solda bırakıyor! İşte bu yüzden İsviçre’de hapsi göze alıp, “Ermeni soykırımı palavra!” diyor. Diyarbakır’da teröre karşı bayrak açıyor!

Çok değişti Perinçek, ama değişmeyen bir özelliği var, o gizli milliyetçiliğinden çok daha kronik olan; Amerikan karşıtlığı! Aslında zaman, Perinçek’i haklı çıkarmış. Öyle tespitleri var ki ahir zaman peygamberiyle boy ölçüşür. İşte ’Pentagon’un Kürt Planı’... Genel Yayın Yönetmenliğini yaptığı haber dergisi 2000’e Doğru’da bu planı ta 1988’de ifşa etmiş. Ben inanmıyormuş gibi bakıyorum herhalde ki, hemen burnuma dayıyor dergiyi... Vallahi doğru, inanmayan derginin Mart 1988 sayılarına bakabilir. Ne yazıyor biliyor musunuz, tam da bugün Kuzey Irak’ta yaşananlar. Özeti şu: ABD askeriyle gelecek, Irak’ı bölecek, Kuzey Irak’ta Kürt devleti kuracak ve sonra da sıra Türkiye’ye gelecek!

Seçimin sürprizi olabilir

İşte Perinçek’in bir özelliği daha... Bomba üstüne bomba patlatıyor. Hangi bombayı patlatırsa, belgelerini de çantasında taşıyor. Nasıl oluyor? Kimine göre ordu istihbaratı ona çalışıyor! Zaten aday listesine bakarsanız bayağı bir emekli asker çıkıyor karşınıza. Hem de general düzeyinde... Perinçek bununla da yetinmemiş, bir de 15 şehirde ’Ulusal Strateji Merkezi’ kurmuş. Başında Harp Akademileri’nde öğretim görevlisi General Servet Cömert var. Cömert, aynı zamanda İşçi Partisi’nin genel başkan yardımcısı...
Bu söyleşiyi okurken, bildiğiniz her şeyi unutun! Yoksa fena çuvallarsınız. Bu İşçi Partisi hâlâ sosyalist! Bu İşçi Partisi, en fazla emekli generali bünyesinde bulunduruyor. Bu İşçi Partisi, en çok oyu CHP’den, DSP’den, ama daha önemlisi MHP’den çalıyor! Mesela Ülkü Ocakları’na başkanlık yapmış bir üyeleri de var artık, Levent Temiz. Anlayacağınız sadece MHP’den oy çalmakla kalmıyor Perinçek, kadro da devşiriyor. İşin ilginci, halk bu durumu çok sevmiş olacak ki, yapılan anketlerde İşçi Partisi kendi oy rekoruna koşuyor. Yüzde 5! Selçuk Üniversitesi’nin 40 ilde 10 bin 951 kişiyle yaptığı ankette çıkmış bu oran. Bir başka ankette, hem de AKP’nin yaptırıp, fena telaşlandığı ve açıklamadığı ankette ise Ankara’da yüzde 10 barajını aşıyor. Sözün özü, Perinçek her lafıyla sürpriz yapmakla kalmıyor, sandıkta da şaşırtmaya hazırlanıyor.

PKK’ya ilk şehidi biz verdik!

* Söyleşimize şu soru ile başlamak istiyorum. Önümde bir fotoğraf var... Yıl 1991... Bekaa Vadisi’nde bulunan bir PKK kampındasınız. Abdullah Öcalan ile birlikte PKK militanlarını teftiş ediyor; Mehmetçiğe kurşun atan elleri dostlukla sıkıyorsunuz... 16 yıl önce niyetiniz ne olursa olsun bunu yaptığınız için daha sonraki yıllarda kendi kendinize bir suçluluk duygusuna kapıldığınız ya da en azından “Keşke böyle bir girişimde bulunmasaydım” dediğiniz oldu mu?

Hayır. Bakın ben yanlış yaptığım zaman yanlış yaptım diye çok açık söylüyorum. Hiç böyle düşünmedim, doğru yaptım. Lozan’da Türkiye’yi savunurken ne yaptıysam, Diyarbakır’da elimde Türk bayraklarıyla vatanımızın bütünlüğü için ne kadar cesur davrandıysam, o Bekaa röportajında da aynı cesareti gösterdim.

* Bunlar sizce aynı kefeye konulacak şeyler mi?

Bakın bir kere birincisi Öcalan’ın bana çiçek uzattığı fotoğrafı yayınlayan benim. (Gidip içeriden dergiler getiriyor.) Bu ne? 2000’e Doğru dergisi. Yayınlayan kim? Doğu Perinçek. Utanacak olsam yayınlamazdım. Siz nasıl gelip benle görüşme yapıyorsanız, ben de gidip Öcalan’la bir görüşme yaptım. Başka kimler görüştü? Mehmet Ali Birand, Fatih Altaylı, Cengiz Çandar, Hasan Cemal, Güneri Civaoğlu... Yani Türk basınının bütün kıdemlileri, genel yayın yönetmenleri, başyazarları...

* Silahlı mücadele çözüm değil yani...
Hayır. Silahlı mücadele de olacak tabii... Onu devletle yapacağız. Bu iş silahsız çözülmez. Ama terörle mücadele yalnız orduya bırakılacak bir iş değildir; çok cephelidir. Halkı kazanmak ise işin esasıdır... Kürtçülük adına faaliyet gösterenleri milletin önüne, televizyon ekranlarına çağıracağız, “Buyrun anlatın arkadaşlar, Kürt sorunu adına ne istiyorsunuz?” diyeceğiz. Göreceksiniz, hiçbir şey istemedikleri ortaya çıkacak. Çünkü istenen herşey gerçekleşti. Kürtçe diliyle yayın yapmak, kitap çıkartmak, enstitü kurmak, çeşitli baskıların ortadan kalkması... Demokratik haklar açısından Kürt sorunu artık çözülmüştür. “Efendim Eruh’un şu köyünde bilmem ne var” diyecekler mesela. Hemen başbakanlıktan telefon açacağız o köye. Yalan söyledikleri ortaya çıkacak. Ve mızıkçı oldukları ortaya çıkacak. Bir taleplerinin olmadığı ortaya çıkacak. Aslında bugün Kürtçülük adına politika yapanların bir talepleri yok. Amerika bunları ateşe sürmektedir. Mızıkçılıktan başka birşey değildir yaptıkları. Bunlar sadece bazı tekerlemeleri söylerler. “Efendim demokratik haklarımız olmadı.” Hangisi olmadı? Hepsi var! Ben bu uğurda uzun yıllar mücadele etmiş biriyim. Hepsi gerçekleşti. Olmayan birşey yok. Ne kaldı? Bölünme ve ayrı bir devlet. O da olmaz. Onu Kürtler de kabul etmiyor, kimse kabul etmiyor. Kürt de biziz, Türk de, hepimiz Türk milletiyiz! Ama üçünü de söyleyeceksin.

Tıpkı Ecevitler’in evi gibiydi...
Perinçekler’in evinin dört duvarı kitap dolu... Hani, koridordan Rahşan Hanım tepsiyle çay getirecek diye bekleyecek kadar da Ecevitler’in evini andırıyor. Bu izlenimimi Doğu Perinçek’in eşi Şule Hanım’la da paylaştım, güldü. “Doğru, hatta ’Zincirbozan’ filminde Ecevitler’in evi için bizim evimiz sahne oldu. İstanbul’da onlarınkine en benzeyen ev bizimkiydi çünkü” dedi.

(Vatan)