28 Şubat darbesi bir "kurgu" darbedir. Sivil hükümeti devirmek için generaller Donanma Komutanlığı'nda toplanıp bir komplo tertip etmiş ve o komplo uygulamaya konularak hükümet devrilmiştir.

Askerin, polisin, hakimin, gazetecinin, işadamının... Ana muhalefet partisi liderinin, Başbakan'ın, siyasi parti liderlerinin...

İçimizdeki bazı beyinsizler “12 Eylül darbesinden sonra işkence görenlerin aileleri bile darbeyi destekledi” diyor.

"Dinamit" gibi iki genç gazeteci. Latif Şimşek ve Rasim Ozan Kütahyalı.

Türkiye umurlarında değil, tek seçenekleri darbe. Eğer, Özal'ın yapmadığı ya da yapamadıkları tamamlanmazsa form değiştirerek de olsa Türkiye'de daha çooook 28 Şubatlar olur... Oluyor da!

Türkiye'de en sorunlu kurumların başında gelir MİT.

Şu kesin, Tayyip Bey çok zeki. Konuşurken öyle AK Parti'deki "bazıları" gibi aklına estiğince veya "ikbal kaygısı" ile konuşmuyor.

Kılıçla gelen nasıl kılıçla gidiyorsa, rahatlıkla "Komployla gelen komployla gider" diyebiliriz. Ya da şekilde görüldüğü gibi ve Başbakan'ın Kılıçdaroğlu'nun geliş şekli için söylediği "Manşetle gelen manşetle gider"

Nancy'nin azarından sonra ısrardan vazgeçen Kissinger, `Sen bilirsin Bülent, batıracaksan batır' deyince olan oldu.

"Müslüman mahallesinde Noel Baba satanlar" tabii bu sözlerden rahatsız oldular!

İnsanların hiç takiye ihtiyacı hissetmeden düşüncelerini açıkça ifade edebildiği ülkelere de demokratik ülke denir. Çünkü takiyenin kralı faşist rejimlerde olur!

Ordumuzun niceliği 730 bin ama niteliği konusunda, olup bitenlere bakıldığında, hamaset dışında olumlu bir şeyler söylemek çok zor.

Bunlar tamam. Asıl bombayı aynen ağzından aktaracağım ve siz bana diyeceksiniz ki, "Elbette bu adamların yaptığı açıklamalara inanmamakta haklısın."

Bir gazetenin konuyla ilgili başlığına çok güldüm. "Muhalefet bir kelebek, dolaşıyor çiçek çiçek"

Doğrudur... 12 Haziran seçim süreci ve sonrası Kürt sorununda yeni bir döneme girildi. Seçim öncesi bölgede yaşanan gelişmeler:

TEM otoyolunda seyahat ederken Bağcılar civarına geldiğimde bir bölgeye öbeklenmiş gazete ve televizyon tabelalarını görünce hep şunu söylerim: "İşte Türkiye'nin en büyük sorunlarından biri olan medya probleminin karargâhı burası..."

Bazıları diyor ki, "12 Eylül 27 Mayıs'ın rövanşıdır", dolayısıyla "12 Eylül 27 Mayıs'ın özrüdür." Demek ki bir darbenin özrü bir başka kanlı darbe yaparak dileniyor bu ülkede.

Sözlükçüler, falanlar, filanlar toplandılar yürüdüler. Çok acayip pankartlar taşıdılar. Bunlardan birisini görünce adeta dumura uğradım diyebilirim.