Darbe girişimi esnasında; insan unsurunu öne çıkartarak; en etkili haberciliği yapan Posta gazetesinin haberinden; 15 Temmuz gecesi Tayyip Erdoğan’ın, tatil yaptığı Marmaris’ten çıkarak helikoptere bindiği anı ve sonrasını okuyorum...

Dünyanın maddi açıdan en zengin hayatlarının; benim nevi şahsına münhasır, bu zenginliklerle kıyas kabul etmeyen hayatımın standartlarından “radikal bir farkı olmadığını” anlamaya başladığım adamdı Mustafa Koç...

Televizyonda genel yayın yönetmenliği yaptığım günlerdi...

27 yıl hapiste kaldı...

Hayatımda görmek için sabırsızlandığım, ne olacağını en çok merak ettiğim gündü; 2000 yılına, yeni milenyuma gireceğimiz yılbaşı gecesi...

Anneannesi ve dedesi Musevi olan bir sanatçıydı Bob Dylan...

Babasını ve tüm ailesini öldürmeye geldiklerinde 12 yaşındaki Matilda aşağıdaki marketten süt alıyordu...

10 Ağustos’taki Cumhurbaşkanlığı seçimleri esasen bir Cumhurbaşkanlığı seçimi değil, bir Başbakanlık seçimi...

En sevdiğim maçlardan birini izliyorum... Çocukluğumdan beri vazgeçemediğim bir klasik o..

Tayyip Erdoğan’ın konuşmasının iki ana ekseni var...

Marine Le Pen'i izliyorum...

Abdullah Gül'le, Tayyip Erdoğan dün bir kez daha görüştüler...

-“Hayat bu noktadan sonra, bizden hangi konuda fedakarlık yapmamızı isterse tereddüt etmeden o fedakarlığı yapar, o bedeli öderiz...”

Ne yapsam, ne söylesem, ne desem, ne etsem; karşımdaki bir cevap yetiştiriyordu...

Türkiye'yi televizyon haberlerinde kasıp kavurduğumuz yıllardı...

Dün haber 7 isimli internet sitesinde "ünlülerin ölmeden önceki son sözleri" başlıklı bir haber potburi gözüme çarptı...

"Bacağım parçalandı... Gelmeyin sizi de vururlar..." diyor... Kendi başına arabanın arkasına sığınıp, parçalandığını söylediği bacağını sarıyor...

Birkaç gün önce, ünlü bir gazeteci dostumla sohbet ediyordum...