En büyük hayali engelli çocuklarının 'anne' demesi

İshakçelebi Mahallesi'nde yaşayan Ayşe Yılmaz, hem bedensel hem de zihinsel engelli iki çocuğuna yaşamını adadı. 6 çocuk annesi Ayşe Yılmaz, 12 yıl önce, henüz 3 aylık olan oğlu Furkan'ın gözlerinin kaydığını fark etti. Eşi Abdulgani Yılmaz ile birlikte çocuklarını hastaneye götüren çift, genetik rahatsızlıktan dolayı oğulları Furkan'ın hem bedensel hem de zihinsel engelli olduğunu öğrendi. Konuşamayan, oturamayan, yürüyemeyen ve yemek yiyemeyen Furkan'a bebek gibi bakmaya başlayan anne Ayşe Yılmaz, Harun'un da 3 aylıkken zihinsel ve bedensel engelli olduğunu öğrendi. Anne Yılmaz, zamanın tamamını engelli olan oğulları Furkan ve Harun Yılmaz'a ayırdı. Gece gündüz bir an bile olsun çocuklarının yanından ayrılmayan anne Yılmaz, fedakarlığıyla takdir topluyor.

'ONLARA BEBEK GİBİ BAKIYORUM'

Çocuklarına ömrünün sonuna kadar bakacağını belirten Ayşe Yılmaz, "İki engelli çocuğum var. Bu çocuklarımın eli de ayağı da benim. Gerçekten çok zor. Onlara en iyi şekilde bakmaya çalışıyorum. Çocuklarımı çok seviyorum. Çocuklarımın eli ayağı var ama ne konuşabiliyorlar ne bir dertlerini anlatabiliyorlar. Çocuklarım için her zaman evdeyim. Hiçbir yere gitmiyorum. Elimden geldiğince onları dışarıya, parka çıkarmaya çalışıyorum" dedi. Bir günde yaşadıklarından bahseden Yılmaz, "Sabah uyandığım gibi ellerini, yüzlerini yıkıyorum, dişlerini fırçalayıp, yataklarını değiştiriyorum. Daha sonra onlara kahvaltı hazırlıyorum. Akşamları onlar uyumadan ben uyumuyorum. Yaşlarına rağmen onlara bebek gibi bakıyorum. Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü'nden bakım parası olarak çocuk başına 1250 liradan aylık toplam 2 bin 500 lira alıyoruz. Evimizin kirası 500 lira. Eşim çocuklarımızın durumundan dolayı çalışamıyor. Aldığımız bakım parasıyla geçiniyoruz. Devletimizden Allah razı olsun. Ben hiçbir Anneler Günü'nde çocuklarımın ağzından bir anne kelimesi duyamadım. Bir çiçek koklayamadım. En büyük hayalim onların bana 'anne' demesi" dedi.