72 yaşındaki yorgan ustası yetiştirecek çırak bulamıyor

İznik'te yaşayan 4 çocuk babası Topkara, 13 yaşında anne ve babasının yönlendirmesiyle bir yorgan ustasının yanında çırak olarak işe başladı.

Çıraklık ve kalfalık sürecinden sonra 1980'de kendi iş yerini açan Topkara, ömrünü verdiği bu mesleği yaşatmaya çalışıyor.

İlerleyen yaşına rağmen yaptığı yorganları müşterilerine ulaştırmaya devam eden Topkara, unutulmaya yüz tutmuş el sanatını gelecek kuşaklara aktaracak çırak bulamıyor.

"BİR ÇOCUK AL BURAYA, DURDURAMAZSIN İMKANI YOK"

Ali Topkara, AA muhabirine, 13 yaşından beri bu meslek sayesinde ekmek parası kazandığını belirterek, yıllardır yün yorgan, yastık ve yatak diktiğini söyledi.

Yorgancılığın çok sabır istediğini belirten Topkara, "Devlet, 20 meslek dalını vergiden muaf tuttu. Şu anda el sanatı olduğu için vergi vermiyoruz. Artık nereye kadar gider bilemeyiz. 59 senedir bu işle uğraşıyorum. Bu işi sabredemeyen yapamaz. Şimdi arkadan gelen yok, bir çocuk al buraya, durduramazsın imkanı yok." ifadesini kullandı.

"TAMİRCİ, YORGANCI, TERZİ BİTİYOR"

Topkara, iş yerini açtığı yıllarda yün yorganların çok talep gördüğünü ve yanında 2-3 kişi çalıştırdığını hatırlattı.

Artık talebin "yok" denecek kadar az olduğunu ve aradan geçen sürede yorgancı sayısının oldukça azaldığını anlatan Topkara, işi öğrettiği çırak ya da kalfaların da başka mesleklere yöneldiğini dile getirdi.

Topkara, çoğu mesleğin çırak bulunamadığı için tükenme tehlikesinde olduğunu vurgulayarak, "Bu mesleğin yavaş yavaş ölüyor olmasına üzülüyorum. Arkadan gelen yok. Bu insanlar neyle yatacak, neyle kalkacak? Bu da bir mesele. Kültür yok oluyor işte. Bütün meslek dalları bitiyor. Tamirci, yorgancı, terzi bitiyor." diye konuştu.

"DEVLET BUNA SAHİP ÇIKMAZSA BU DA YARIN ÖLECEK"

Unutulmaya yüz tutmuş her meslek dalında devletin çırak yetişmesi konusunda yardımcı olması gerektiğini belirten Topkara, sözlerini şöyle tamamladı:

"Devlet el atarsa, bir yer açar, çırak yetişir, bu iş yürür. Yani devlet buna sahip çıkmazsa bu da yarın ölecek. Biz zaten son kuşağız. Ondan sonra yok. Benim ustam öldü, biz de öleceğiz. Arkadan gelen yok. Yurt dışında yorganlarımızın kıymeti biliniyor ama biz bilmiyoruz. Biz bunu geliştirmiyoruz, yapmıyoruz."