Bir öyküdür bu, Türkçe sevdalılarının gerçek bir öyküsü. Ülkemden binlerce kilometre uzakta, Güney Afrika Cumhuriyeti’nin Cape Town şehrinde, Türk kolejinde göreve başlamıştım. İlk günler çevreyi ve toplumun yapısını tanımak için oryantasyon eğitimi almıştık. Ama bu benim için yeterli olmamıştı.

Cengiz Aytmatov, ‘’Gün Olur Asra Bedel’’ romanında Sovyet dönemindeki asimilasyona gönderme yapmak için, bir efsaneden bahseder.

Günün son ışıkları Boğaz ve Haliç’le vedalaşarak tepelerin ardına süzüldü.

Sen; ışığa hâmile kapkaranlık bir dünyaya inen, bir kutsal nûr idin. Ve insanlar çöllerde suya hasret, çoraklaşmış yürekleriyle, Senin nûrunu bekliyordu.

Şubat’ı izleyen aylardaydı ve bu aylar hiç bu kadar sert geçmemişti. Havada fırtına, boran, tipi hiç eksik olmuyordu. Çiçeğe durmuş ağaçlar vurgunlar yemiş, dallarını rüzgâr kırmış, peygamber çiçeklerinin köklerini don vurmuştu.

Güneşli bir mayıs sabahıydı. Uzun kışın soldurduğu tepeler yeşile, çiçekli bir beyaza durmuştu. Ufuklar alabildiğine berrak, kuşlar alabildiğine ötüşkendi.

‘’Gölbaşına vardım tren duruyor’’ türküsünü dinleyenler, buranın herhangi bir gölün başı olduğunu düşünüyor olabilirler. Sözkonusu türkü, Adıyaman’ın şirin ilçesi Gölbaşı’na ait.

Ülkemizde yaşanan hadiselerin toz dumanı arasında, sapla samanın bir araya karıştığı görülüyor. Ya da birileri bilinçli olarak sapla samanı birbirine özellikle karıştırmaya çalışıyor. Ne de olsa zaman ahirzaman.

Bugün Gazze’de yaşanalar ve insanlığın bu olay karşısındaki tavrı ve ülkemizdeki gizli yapılanmanın planları insanlığın ne kadar yok olduğunu ve dünyanın yeniden insanlığa ne kadar muhtaç olduğunu açıkça göstermektedir.

Can dediğin taş olsa gerek. Adam, televizyon karşısında Bosna dramını, yani katledilen on binlerce insanı seyretti. … Namusu kirletilen genç kızları…

Karşında çelik giysilerin ve çelik tankların içinde; silah kullanmayı öğrenmiş, teçhizat taşımayı öğrenmiş, pusu kurmayı ve katliam yapmayı öğrenmiş, iyi tank kullanmasını öğrenmiş ama asla sevgiyi,

Rüzgâr uğuldadı yine. Gün ortasıydı ve gökyüzü güneşsizdi. Etraf, dalgalı beyaz bir deniz... Hava uğultulu, buslu, serpintili, ufuksuz, boğuk bir aydınlık... Rüzgar yine uğuldadı..

‘’Ey yüreklerinde aşk derdi olmayanlar, kalkın ve âşık olun!’’ (Mevlana)

Kuzeydoğu komşumuz Gürcistan’a girdiğimizde ilk olarak Batum şehri karşılıyor bizi. Gürcistan’ın Acarya Özerk Cumhuriyeti’nin başkenti olan Batum’da uzun süren bir Osmanlı hâkimiyeti olduğu için gözlerimiz ister istemez Osmanlı izlerini arıyor.

Ey Merhametin Kalbi, Şefkâtin Pınarı, Nice kutlu günler gördü Efendim âlem seninle. Sen olmasaydın âlem yaratılmazdı Efendim. Âlem yaratılmış olsa bile; noksanlar tam, özler can olmazdı.

Dil bir toplumun bilincidir. Bunu bilen kimi toplum mühendisleri, toplumların bilinçaltını kirletmek için önce dilden başlarlar. Türkçemiz, söz konusu mühendisliğin en fazla mesai harcadığı bir dil görünümünde.

Bir öğretmen olan Arif Akpınar, Öğretmenler Günü için kaleme aldığı yazıda yaşanmış hatıralara değindi. Bu yazıyı sayfaya atan editör, gözyaşları içindeydi.

Kudüs’deki bir kilisede Ermeni papazlarla Rum papazların yumruk yumruğa kavga ettiklerini gören; gerek Müslüman, gerek Hıristiyan gerekse bir Yahudi Osmanlı’yı hatırlamadan edememiştir.