A.Yüksel Özemre, bir yıldız daha...

İstanbulluluğu-yoksa daha çok Üsküdarlılığı mı demeliydim?- eğitimi, iş hayatı, zekâsı, aklı, yaşadıkları ve yazdıkları ile erbabınca ele alınıp yazılacak, tanıtılacak ve örnek bir şahsiyet olarak üzerinde durulacaktır sanıyorum bundan sonra.

Hemen söylemeliyim ki beni en çok etkileyen ve herhalde onu da seçkin kılan tarafı, pozitif bilgi konusunda Türkiye’nin ender yetiştirdiği bir şahsiyet olması yanında edebiyat ve estetik yanının da imrenilecek kadar ileri düzeyde olmasıdır.

Üsküdarlıdır; tarih ve buhur kokan sokakların arasında dolaşırken terzi Ahmet’i, berber Hüsamettin’i başını hafif eğerek saygısıyla, sesini incelterek zarafetle, yüzüne aydınlık bir tebessüm kondurarak samimiyetle selamlayan Türkiye’nin ilk atom mühendisidir O. Galatasaray mezunudur; okulunun giriş kapısının üzerindeki tuğra parçalanıp kaldırıldığında 600 yıllık bir koca tarihin en küçük izlerinin dahi hazmedilemeyeceğini görüp teessüre kapılan yüreği de mermer üzerindeki padişah tuğrası ile birlikte parçalanan bir İstanbul beyefendisidir O. Bilgiyi tarihten, gelenekten ve en önemlisi kendi uygarlığından uzaklaştırıp onu soysuz ve kişiliksiz olarak çırılçıplak değil bilgiyi, geçmişi, soyu, kişiliği ve duru bir su gibi kendi uygarlığı ile alan, geliştiren, dokuyan, matematik ve fizik kürsüsünün başkanı bir profesördür o. Kendi değer yargılarını küçümserken farkında olmadan cüceleşen, sözde bilim adamlarının aksine ruh, yürek ve akıl konusunda çağlardan çağlara süzülüp gelen geleneksel dâhilerden İbn-i Arabî üzerine kafa patlatan ve Şemsipaşa sahillerinde dolaşırken sık sık karşılaşıp göz göze geldiğimiz “hemşehrimiz Ahmet amcadır” O.

Ahmet amcamız Hakk’a yürüdü. Aramızdan ayrıldı ve gerçek âlemdeki -inşallah- mümtaz yerini aldı. Belki garipsenecek ama Ahmet Yüksel Özemre’nin vefatı üzerine  yazarken o, şu şu özellikleri olan bir bilim adamı idi; diye zihnimden geçirip cümleleri toparlamaya çalışırken  “Üsküdar’da bir attâr dükkânı, kâmil mürşidin portresi, geçmiş zaman olur ki…” gibi eserleri ve tarih, estetik, şehir, sanat ve edebiyat konularındaki konuşmaları ve yaşantısı, hayatı aklıma geliyor. O zaman da bilim adamı ama… Diye devam etmek lazım diyorum. Belki de bana biraz çelişki gibi görünmesi benim “cumhuriyet çocuğu” olmamdan kaynaklanıyordur. Çünkü biz hep pozitif bilginin edebiyatla, sanatla, tarihle, estetikle pek yan yana geldiğine tanık olamadık.