Bir dokun bin hu işit Gazze'nin ruhundan

İşte Esra Elönü'nün o yazısı:

Annem bana kitap açtı.

İçinde cennetin nasıl bir yer olduğu yazıyor.

Sesi, kardeşimin ölüsüne benziyor öyle yanık.

Omuzları hep bir evlat cenazesi taşır gibi feryat ezmesi.

Bana kitap açtı Annem.

İçinde, göğsünde sakladığı son şehadet sütü,

Yüzünde çöl sessizliğinde yetimler var.

Bir dokundum bin hu işittim secdelerle çevriliydi ruhu..

Herkesin dünya haritası var, kuzeyden esen soğuk günahları ya da güneyden sıcak duaları.. Gündem zaten bayat ekmek ufalandıkça başına üşüşmeler, yine eli boş dönmeler.

Secdesinden başka sığınacak yeri olmayan mazlumlar bugün hala ölüyorsa sebebi kıyamımızın eksikliğidir.

Hiçbir dalganın boğup bırakamayacağı şeyler var mesela, merhamet, vicdan, başkası için ettiğin dua.. Devletleri ve savaşlarını kırmızı protokol halılarını yazmaktan daha önemli olan şeylerin peşindeyim bugün. 

Vicdanın ilk harfi gibi ellerini Allah’a açmış sırtı delik deşik feryadı sapasağlam mazlumlar aşkına.. Ölmüş annesinin örtüsünü emerek uyuyan bebeklerin olduğu Halep aşkına, Gazze aşkına.. İçimiz mazlum harita ve orada bile şeytanın işgal yeri..

Yazıyoruz işte, tatsız ve tuzsuz bir ortamda çocuklara  tabut ve toprak arası mesafeleri layık görüşümüzü yazıyoruz.

Fevzi El Cüneydi’yi unutmayan var mı aranızda.. Gözleri bağlandıkça Kudüsü daha çok gören Cüneydiyi.

Adımı koyan babamdır, kulağıma ilk ezanı okuyan Mescidi Aksa. Bilmez misin bu topraklardaki çocukları anneler değil Kudüs büyütür. Sen o kan toplayan paçavrayla gözlerimi bağlasan da  ben Hz. Davud’un elinde başı sadece secdede eriyen Demir Cüneydi’yim görüyorum.

Ellerimi bağlasan da kalbimle taşlıyorum seni. Benim bundan sonra eve dönüşüm olmasa da gidecek bir cennetim var. Beni belki zaferlerle gömecekler lakin seni çaldığın topraklarım bile örtmeyecek.

Ey toprağımdan toprak çalan zalim, beni nereye götürüyorsun?

Annem bize Aksa’nın kapısında dua emziren annem. O dua kadar temiz gövdem senin sefil silahınla değil Kudüs’ün başı eğildiğinde kirlenir.

Ey zalimler bilin ki  Kardeşlerimizi bir daha göremeyecek olsak da  Allah şahittir ki size Mekke’nin Medine’nin kardeşi Kudüs’ü öldürdük dedirtmeyeceğiz.

Allah şahittir ki, Kudüs’ün kanlı gömleğini imanı Yakup olan babaların kucağına atmanıza müsaade etmeyeceğiz.

Allah şahittir ki, bedenlerimiz zaferin miracıdır. Bize namlu  doğrultmanızdan değil, sadece doğrulduğumuz ilk kıbleyi kaybetmekten korkan İbrahimleriz.

Biz yedi kat yerin altından yeşermeyi yine biliriz yeter ki yedi kat göğün yarıldığı o miracın şerefli yüzü Kudüs ümmete küsmesin.

Ey topraklarımızdan toprak çalan zalim beni nereye götürüyorsun?

Beni Yusuf’un olmadığı zindana mı atacaksın?

Beni Yakup’un aramadığı kuyularda mı boğacaksın?

Ey zalim  içinde Ömer’in, İbrahim’in, Yusuf’un, İsa’nın olmadığı bir Kudüs nasıl ki yoksa,

İçinde ilk kıblesi, ilk seccadesi, ilk duası için de ölmeyecek bir Fevzi El Cüneydi de yok!

Ey topraklarımızdan toprak çalan zalim..

Burası benim..