Heeey anlıyor musunuz?
Yazar Haşmet Babaoğlu başta kendi gazetesinin Yazı İşleri olmak üzere toplumun tüm kesimlerine uyuşturucu konusunda oldukça önemli bir ders veriyor...
Haşmet Babaoğlu, bugünkü köşe yazısında uyuşturuvcu kurbanlarının kimliği konusuna el attı ve bu konudaki ön yargıların yıkılıp, bu sektörün farkına varılmasının önemine değindi...
İşte Babaoğlu'nun tekrar tekrar okunup iyi hazmedilmesi gereken önemli yazısı:
'Parçalanmış aile'yi bırakın uyuşturucuya bakın!
Dün Vatan'ın birinci sayfasını baktım.
Hemen manşet gözüme çarptı.
Madde kullanımı sonucu hayatını kaybeden talihsiz Melis'in acılı anne babası televizyondan başka anne babalara seslenmiş: 'Yavrularınıza sahip çıkın!'
Sonra haberin fotoğraf altını okudum.
'12 Yıldır ayrı yaşayan anne baba hayatlarının en acı gününde televizyona birlikte çıktılar' yazıyordu.
İlk bakışta dümdüz bir haber cümlesi değil mi?
Hayır. Bir ima gizli içinde...
Onu da Melis'in ölüm gecesini birlikte yaşadığı arkadaşlarının yakalanması haberinin başlangıç cümlesinden anladım.
Şöyle...
'O geceyi yaşayan Mehmet, Ezgi ve Ömer de Melis gibi parçalanmış aile çocuğu...'
Belli ki Vatan yazı işleri fırsatı kaçırmamış, sosyolojik analizini yapmış, kararını da vermiş ve bunu da alttan alta okura sezdiriyor: Suç parçalanmış ailede... Uyuşturucu batağına çocuklar bu yüzden düşüyorlar. 12 yıl sonra ölüm nedeniyle televizyonda bir araya geleceğinize daha önce birlikte olsaydınız, bunlar olmazdı!
İma edilen bu!
***
Ne yazık ki bu tür imalar, kanaatler, inançlar müthiş bir kolaycılığa dayanıyor.
Tabii aynı zamanda da hassas duyguları ve muhafazakâr damarları kaşımaya yöneliyor.
Doğrusu, etkili de oluyor.
Formül şöyle kuruluyor: Parçalanmış aile eşittir çocuklarda büyük ruhsal-sosyal sorunlar...
Peki doğru mu?
Hayır.
'Parçalanmamış,' hatta dünya görüşü ve davranışı bakımından alabildiğine muhafazakâr aileler için bu konuda durum sütliman mı?
Hayır.
Peki bir türlü 'parçalanamadığı' için dayak kötek gibi açık şiddetin veya sessiz ve derinden nefretin ya da aile bireylerinin birbirine ilgisiz kaldığı ortamın sürüp gittiği ailelerin çocukları için tehlike yok mu?
Var.
***
Bu tür gazete yorumlarını okuyunca daha iyi anlıyorum ki, on yıl önce Nur cemaati liderlerinden Mehmet Kutlular'ın 17 yaşındaki kızı Vildan'ın eroin komasına girip ölmesini günlerce manşetlere taşımış, tartışmışız ama toplumca hiç ders çıkarmamışız...
Oysa ölümün soruşturmasını yapmak üzere barları dolaşıp geç kızı tanıyan birini bulmaya çalışan dedektiflerin elinde topu topu bir tek fotoğraf vardı: Vildan'ın türbanlı imam hatip vesikalığı...
***
Böyle kolaycı ve ucuz duygusal yaklaşımlarla uyuşturucu tehlikesini ve gençlerin içinde bulunduğu durumun hassasiyetini anlayamaz, anlatamayız.
'Parçalanmış aile' deyip geçilecek kadar basit değil.
Tablo 'parçalanmamış ailelerde namus cinayeti, parçalanmış ailelerde uyuşturucu felaketi' gibi dümdüz ve net değil.
Melis'in babasının kızının yanıbaşında sürekli olamayışı sadece onların hayatları çerçevesinde elbette önemlidir.
Ama Türkiye'deki uyuşturucu tehlikesini cidden kavramak istiyorsak Melis'in babasının annesinden 12 yıl önce ayrılmış olmasına değil, acılı babanın şu sözlerine kulak vermeliyiz: 'Kızımı öldürenler uzman. Bu yaştaki çocuklara dadanıp potansiyel müşteri haline getiriyorlar.'
Hepsi bir yana, eğer uyuşturucu sorununu tek tek uyuşturucu kullanan insanlardan kalkarak anlayabileceğimizi sanıyorsak fena yanılıyoruz demektir.
***
Bu canavar muazzam bir sektör!
Dünya genelinde uyuşturucu trafiğinde dönen paranın 2005 yılında 450 milyar doları bulduğu tahmin ediliyor. Bunun 322 milyar doları perakende satışlardan geliyor.
Küçük Melis'ler, Aykut'lar, Can'lar uyuşturucu yüzünden birer birer aramızdan ayrılırken hiç düşünmüyoruz ki bu ülkede ve bütün dünyada uyuşturucu görünürde temiz (turizmden finansa) iş kollarına ve uluslararası bankalara 'can' veriyor.
Bizlerse böyle iğrenç bir tezgâhın ya seyircileri ya da kurbanları konumunda kalıyoruz.
Anlıyor musunuz? Heeey anlıyor musunuz?
