Geçen hafta bir sürpriz yaşadı Türkiye. Cumhurbaşkanı Sayın Abdullah Gül, “bugünkü şartlarda gelecekle ilgili bir siyaset planı olmadığını” açıkladı.

Pek anlamazlar. Çünkü kendileri de söz konusu “seküler devrimciler”in bir türevidir. Bu yüzden de, Türkiye tarihine baktıklarında habire “İslam ve muhafazakarlık sorunu” görür, ama “asıl sorun”u görmezler.

Çünkü, kendi milletinin bin yıllık birikimine ulaşmak, en az üçgenin iç açılarının toplamını ya da maki bitki örtüsünün bodur boyunu bilmek kadar önemlidir.

Şimdi, eğer siz bu “liberal demokrasi” terkibindeki “liberal” sıfatını boşverir, sadece bir sistem olan “demokrasi”ye odaklanırsanız, tehlikeli bir yola girersiniz.

Bu zümrenin elitlerinin bugüne dek bir kez bile ortaya çıkıp “evet, biz demokrasiye hep saldırdık, hata ettik” diye günah çıkarmaması ise, tehlikenin belki de hâlâ var olduğunu ima ediyor.

Devletin “laik” nesiller yetiştirmeye kalkmasına karşı çıkmış biri olarak, aynı devletin “dindar” nesiller yetiştirmeye kalkmasına da karşıyım.

Bush yönetiminin büyük bir kibir, azamet ve hoyratlıkla başlattığı Irak işgali, fiyaskoya dönüştü. Washington’daki hesap Bağdat’a uymadı. Amerika, tabiri caizse, “boyunun ölçüsünü” aldı.

Örgütün terör kapasitesi de hiç bitmeyecek. Tüm Kandil’i yerle bir etsek, bir kaç intihar bombacısı İstanbul’u veya Ankara’yı vurabilir.

Doğal afetlerden dini dersler çıkartmak elbette mümkün. Dini vazifeler çıkartmak da normal. Ama depremi her önüne gelenin 'ilahi ceza' diye yorumlaması doğru mu?

PKK’yı sırf bir “maşa” olarak görmek ve şu veya bu silahlı yöntemle tümden imha edilebileceğini sanmak, bizi yanıltıyor.

“İslam’ın değişmez hükümleri”nin ne olduğuna kim karar verecek? Hangi mezhep, hangi ekol, hangi alim, hangi cemaat?

Kemalizmin bu makus talihinin sebebi ise bence basit: Bu ideoloji seçim kazanamıyor; çünkü seçim kazanmak için dizayn edilmiş değil.

Seçimlere iki haftadan az bir süre kaldı. Ortada, sert polemiklerin ve rezil “kaset”lerin yükselttiği bir “seçim gerilimi” varsa da, klasik manada bir “seçim heyecanı” yok.

Kelime-i Şehadet getiren hiç kimseye “hayır, sen Müslüman değilsin” denemez. El Kaidecilere de kuşkusuz böyle bir şey söylenemez.

“Allah’ın ayetlerinin inkar edildiğini ve onlarla alay edildiğini işittiğiniz zaman, başka bir söze geçmedikleri müddetçe, onlarla oturmayın. Aksi halde siz de onlar gibi olursunuz.” (Nisa Suresi, 140)

Korkarım MHP’ye yönelik bu kategorik reddiye, bu partiyi ve tabanını daha da izole ve reaksiyoner hale getiriyor.

“Akepe defol” veya “sermaye defol” diyerek yumruk sallayan gençlerin eylemleri, “demokratik tepki” olmuş olur. Buna karşılık “ya Allah, bismillah, Allahu Ekber” diye yürüyen gençlerin her yaptığı, kesinlikle “faşizm”dir.

Yazılan her şey, Amerikalıların Türkiye’yi yakından izlediklerini ve analiz ettiklerini gösteriyor; “piyonlar” ve “maşalar” aracılığıyla yönettiklerini değil.